حمیدرضا پیروان - استادیار مرکز تحقیقات حفاظت خاک و آبخیزداری
تورج اسدی - کارشناس بخش حفاظت خاک مرکز تحقیقات حفاظت خاک و آبخیزداری

در خصوص فرسایش پذیری مارن ها تا کنون تحقیقات زیادی صورت پذیرفته است که می توان آن را به سه دسته، تأثیر پارامترهای فیزیکی، شیمیایی و کانی شناسی دسته بندی نمود . ترکیب کانی شناسی رس در مارن ها از اهمیت ویژه ای برخوردار است . وجود رس های انبساط پذیر همچون مونتموریلونیت، حساسیت مارن ها را به فرسایش افزایش می دهد . بوما و همکاران (1998) با تحقیقات خود دریافتند که کانی اسمکتایت می تواند باعث تورم و انقباض شدید در مارن ها شود . امامی و قضاوی (2001) حضور کانی های رسی ایلیت و مونت موریلونیت را عامل ذاتی در پدیده آماس پذیری ووقوع زمین لغزشهای استان چهارمحال و بختیاری ذکر کرده اند . اوحدی و همکاران (2003) نیزبه نقش دو کانی رسی سپیولیت و پلی گورسکیت در ناپایدارسازی خاک های مارنی اشاره نموده است . اسماعیل زاده (2002) با بررسی خود در خصوصیات خاک و درصد اجزا رس، سیلت و شن در تولید شکل فرسایش نشان داده که بین آنها و شکل فرسایش ارتباط منطقی دیده نمی شود . در خصوص اثر ترکیب شیمیایی مارن ها در شکل و شدت فرسایش تا کنون تحقیقات زیادی صورت پذیرفته است، از جمله پورمتین وهمکاران (1378) ، قدیمی عروس محله و همکاران (1378) ، جعفری (1380) ، اسماعیل زاده (2002) ، امیسون و همکاران (1982) ، بوماو همکاران (1998) ، سوزان (1999) ، سردا (2002) و اسماعیل زاده ) (2002 که عمدتاً، عوامل SAR ، ESP ، پخش شوندگی خاک (Dispersion) و EC ، مارنها را بعنوان عوامل مؤثر برشدت فرسایش مارن ها آنها عنوان نموده اند .