حسینعلی علیخانی - دانشجوی کارشناسی ارشد و استادیار گروه مهندسی علوم خاک دانشگاه تهران
سمیه ناجی راد - استادیار گروه مهندسی علوم خاک دانشگاه تهران
محمدرضا حسنی نژاد فراهانی - کارشناس ارشد پژوهشگاه صنعت نفت (ریاست واحد پژوهش آلودگی محیط)
اکبر قویدل - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه مهندسی علوم خاک دانشگاه تهران

یکی از پیامدهای تخلیه فاضلابها و زائدات صنعتی در خاک و منابع آب زیر زمینی، تجمع ترکیبات آلاینده و سمی در محیط زیست می باشد که یکی از شایع ترین این آلاینده ها، ترکیبات هیدروکربنی است . " زیست پالایی " یا به عبارتی حذف بیولوژیک این نوع آلایندهها یک راهکار مناسب نسبت به سایر روشهای فیزیکی شیمیایی پالایش می باشد روشها و فرایندهای بیولوژیکی حذف آلاینده ها، به علت توانایی حذف کامل آلاینده های آلی و سمی و تبدیل آنها به ترکیبات معدنی غیر سمی، بی ضرر و سازگار با محیط زیست، بسیار مورد توجه هستند در حالی که روشهای فیزیکی و شیمیایی تنها قادرند آلاینده را به یک ترکیب بی ضرر تبدیل نمایند و لازم است ماده حاصله مجددا تصفیه گردد و یا در محل های مناسب دفن شود [.2] در این میان، مجموعه ای از عوامل وجود دارند که سبب افزایش میزان تجزیه زیستی می شوند و امروزه، توجه محققان به بررسی این عوامل ( دما، تهویه، عناصر غذایی و ...) معطوف گشته است . لذا هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر استفاده از بستر مخلوط خاک و خاک اره بر افزایش میزان تجزیه زیستی آلودگیهای هیدروکربنی است . باکتریهای استفاده شده در این تحقیق، مخلوطی از باکتریهای نفت خوار بومی خاکهای آلوده جنوب پالایشگاه تهران می باشند، که طی مراحل مختلف آزمون رشد، جداسازی و خالص سازی شده اند . به علت نرخ تولید و مصرف بالای گازوئیل در ایران و بسیاری از کشورهای دیگر، این برش نفتی به عنوان آلاینده اصلی انتخاب گردید .