عفت الزمان منتظری
شهین زمردی

کود مرغی در بین منابع کودهای حیوانی جزو با ارزشترین آنها است که به عنوان یک منبع غنی از عناصر غذایی پر مصرف و کم مصرف مناسب برای کشت سبزیجات شناخته شده است Hammond (.2) و همکاران او (2003) اظهار نمودند نوع و میزان جیره غذایی، بستر، نحوه جمع آوری و نگهداری، طریقه کاربرد فضولات مرغی،خصوصیات خاک و نوع گیاه کشت شده از عوامل موثر در تعیین کیفیت و میزان عناصر غذایی موجود در کود مرغی میباشد . طبق نتایج آزمایشات،ًکود مرغی بطور متوسط حدودا دارای 0/6%(Ca) T 2/9%(K2O) 1/4% (P2O5) 2/7% (N) 4/5% )Mg) و میزان مواد آلی آن 58/6% میباشد(2003) MCNiH .(6) طی آزمایشات خود گزارش نمود گوجه فرنگی، فلفل، بادمجان، کدو، خیار و هندوانه جزء گیاهانی هستند که عناصر موجود در کود مرغی را با راندمان بیشتری جذب می نمایند . ضمناً گیاهانی مثل گوجه فرنگی که به لحاظ طولانی بودن دوره رشد و نمو خود به ازت بیشتری در مراحل بعدی رشد خود نیاز دارند استفاده از کود مرغی در مقایسه با کودهای شمیایی به لحاظ تجزیه و رها کردن تدریجی ازت موجود در خود وتجمع آن در محیط ریز و سفر گیاه میتواند از این طریق سبب تأمین نیاز گوجه فرنگی به ازت در مراحل بعدی رشد آن گردند . Zublena وهمکاران او اظهار نمودند ازت موجود در کود مرغی بسیار سریعتر از ازت موجود درسایر منابع کودهای دامی دیگر مثل گاوی، اسبی و گوسفندی مورد استفاده گیاه واقع میگردد که این امربه لحاظ غنی بودن کود مرغی از اسید اوریک میباشد .