غلامرضا نبی بیدهندی - استادیار گروه مهندسی محیط زیست، دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران
حسن هویدی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت و برنامه ریزی محیط زیست دانشکده محیط زیس
تورج نصرآبادی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی زیست دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران

رشد روزافزون جمعیت و به تبع آن افزایش تولید مواد زائد، بذل توجه به رو به کاهش بودن منابع زمین و آلوده شدن منابع طبیعی موجود کارشناسان را برآن داشته که در چند دهه اخیر موضوع بازیافت مواد زائد جامد را در صدر برنامه های دفع زباله جایگزین نمایند. تاکنون راهکارهای متفاوتی در کشورهای مختلف جهت ارتقاء کارایی سیستم بازیافت مواد زائد ارائه شده است. از آنجاییکه موفقیت سیستم فوق در ارتباط تنگاتنگ با پذیرش عموم و مشارکت مردمی قرار داشته و درسطح کلان زمینه ساز توسعه پایدار می باشد نحوه اولویت بندی استراتژی های موجود از اهمیت خاصی برخوردار است. در این تحقیق در ابتدا با توجه به شرایط کنونی، چندین راهکار جهت ارتقاء سیستم بازیافت مواد زائد جامد ارائه شده است، در ادامه با استفاده از روش تجزیه و تحلیل SWOT (نقاط قوت، نقاط ضعف، فرصتها و تهدیدات) و ماتریس کمی برنامه ریزی استراتژیک (QSPM) راهکارهای ارائه شده بررسی و به ترتیب اولویت طبقه بندی شده اند. استفاده از متدهای مدیریتی فوق در بهینه سازی سیستم بازیافت مواد زائد نقشی پر رنگ ایفا می نماید.