حسن صالحی فتح آبادی - دانشیار دانشگاه تهران
قاسم رفیعی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه تهران

امروزه در کلان شهرها ، معضل ترافیک، مشکلات زیادی را برای اکثر شهروندان بوجود آورده است. با توجه به بافت قدیمی اینشهرها و کمبود مسیرهای ارتباطی بین نقاط مختلف شهر، رفت و آمد دراین شهرها روزانه متحمل خسارات سنگینی می شود. در این شهرها با گسترش راه های ارتباطی امکان پذیر نیست و یا ایمکه در صورت امکان پذیری هزینه های فوق العاده ای را به همراه دارد. و از طرفی در عمل مشاهده شده است که مواقعی که در یک مسیر ترافکی سنگین وجود دارد مسیرهای دیگری در همسایگی این مسیر وجو دارند که از ترافیک سبکتری برخوردار هستند لذا این سوال مطرح می شود که چگونه می توان از تمام مسیرها به بهترین نحو استفاده کرد به طوری که موجب تعدیل جریان در مسیرها و تسریع حرکت جریانها گردد؟ برای حل این مشکلات و تسریع جریان ورودی روی مسیرها راه حلهایی توسط فورد و فولکرسون [1] و [2] و کری و ساب رحمانیان [3] و [4] ارائه شده اند. آنها زمان لازم برای عبور جریان از یک مسیر مشحص را در تمام مدت ثابت در نظر گرفتند ولی از طرفی در عمل مشخص شده است که زمان لازم برای عبور جریان از یک مسیر در زمان های مختلف در یک شبکه ترافیک متفاوت است، (به مقادیر ورودی جریان به مسیر بستگی دارند) لذا الگوریتم های آنها پاسخگوی نیاز شبکه های ترافیکی نشد. هدف از این مقاله ارائه الگوریتمی مناسب است به طوری که پاسخگوی نیاز چنین شبکه هایی باشد و همچنین بتواند زمان نیاز برای عبور جریان از مبدا تا مقصد را مینیمم نماید.