مهدی استادی جعفری - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی حمل و نقل، دانشگاه آزاد اسلامی - واح
میقات حبیبیان - دانشجوی دکترای برنامه ریزی حمل و نقل، دانشگاه صنعتی امیرکبیر - دانشکد
حسن جوانشیر - دکترای مهندسی صنایع، دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب

رشد و توسعه جوامع انسانی ، گسترش نیازها، محصولات و خدمات سبب افزایش تولیدات صنعتی و مصرف بالای انرژی درجهان شده است. امروزه بحران انرژی به یکی از مهم ترین مسایل بشر مبدل گردیده است. به طور یکه اکثر جوامع توسعه یافته در تلاش برای حل این مشکل، روی به انرژی های تجدید پذیر آورده اند. با توجه به جدید بودن این مفهوم، در ادبیات مساله تعاریف بعضا متفاوتی دیده میشود که هر کدام با تمرکز بر جنبه ای خاص سعی بر توضیح این مفهوم می نماید. در اینمقاله ضمن تلاش بر ارایه تعریفی جامع و مانع برای این انرژی ، سغی بر ارایه رویکردهایی برای توسعه آن در کشور ایران گردیده است. با توجه به اینکه به تازگی تلاش هایی در جهت شناسایی و استفاده از انرژی های تجدید پذیر در صنعت حمل و نقل ایران در حال برنامه ریزی است، خط مشی های این مقاله می تواند به طور موثری در بیان نیازهای صنعت حمل و نقل از این انرژی ها از قبیل تولید مقرون به صرفه اقتصادی، سازگاری با محیط زیست، امنیت بالای بهره برداری، نگهداری از تجهیزات و همگامی با فناوری های نوین راهگشا باشد.

انرژی ، تجدید پذیری ، سوخت ، صنعت حمل و نقل