کاوه سوخک لاری - مهندسین مشاور پارس جویاب
حمیدرضا صفوی - استادیار دانشکده عمران- دانشگاه صنعتی اصفهان

از جمله مشکلات پیش روی توسعه پایدار ،آلوده شدن آبخوانها در اثر فرآیند صنعتی شدن است. روش پمپاژ – تصفیه ازجمله مرسوم ترین روش های احیاء آبخوان های آلوده به مواد محلول است که هزینه زیادی را نیز در بر دارد. با توجه به شرایط پیچیده آبخوان ها، استفاده از روشهای جستجوی تصادفی در بهینه سازی روش پمپاژ – تصفیه عملا جایگزین روشهای گرادیانی شده است. از سوی دیگر روشهای تصادفی غالبا دارای فرآیندی زمان بر بوده و حصول جواب بهینه در آنها تا حدی بستگی به حدس اولیه مناسب دارد. در این تحقیق از برازش منحنی به خط سیر مرکز سطح هاله آلودگی و ارائه یک مدل رگرسیونی در بهینه سازی روش پمپاژ – تصفیه استفاده شده است. قیود کیفی و کمی مرسوم به همراه تابع هدف هزینه در فرآیند بهینه سازی به کار رفته است. سپس نتایج به دست آمده با نتایج حاصل از روش بهینه سازی الگوریتم ژنتیک مقایسه گردیده است. استفاده از جواب حاصل از مدل رگرسیونی به عنوان حدس اولیه الگوریتم ژنتیک منحصر به کاهش چشمگیر زمان اجرا شده است. با توجه به ماهیت تحلیلی روش ارائه شده درر این تحقیق و حجم نسبتا کم محاسبات رایانه ای ، از این روش می توان به عنوان تخمین اولیه در الگوریتم های تصادفی یا طرح اولیه عملیات احیاء استفاده کرد.

احیاء آبهای زیرزمینی, پمپاژ - تصفیه, بهینه سازی ، مدل رگرسیونی