کرامت اله زیاری - استاد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران، ایران
مبینا قلی نژاد - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران، ایران
مریم مجیدی بازخانه - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران، ایران

امروزه گسترش شهرها و افزایش جمعیت سبب شده که اغلب سکونتگاه های انسانی در مکانهایی ایجاد شوند که در معرض انواع مخاطرات اعم از طبیعی و انسانی قرار گیرند. مخاطرات در اثر رابطه انسان با محیط تعریف میشود و انسان با فعالیتها و اعمال خود در شدت و ضعف آن تاثیرگذار هستند. به طور مثال وجود محله هایی با بافت قدیمی و فرسوده تاثیر مخاطرات طبیعی را دوچندان میکند. بافت فرسوده قسمت های زیادی از شهر تهران را شامل میشود که محله دستغیب نمونه ای از آن است. هدف این پژوهش بررسی میزان تاب آوری محله دستغیب در مقابل حوادث طبیعی است. این پژوهش ازنظر هدف کاربردی و ازنظر روش توصیفی-تحلیلی است. به منظور جمع آوری اطلاعات و داده ها ازنظر 30 نفر از کارشناسان و متخصصان در این زمینه استفاده شده است. بهمنظور تحلیل داده ها از آزمون تی تک نمونه ای در محیط نرم افزار SPSS و جهت ترسیم نقشه ها از نرم افزار GIS استفاده شده است. متغیرهای مورداستفاده در این پژوهش ابعاد کالبدی (فضای باز، کاربری های ناسازگار، ویژگی های کالبدی) را شامل میشود. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان میدهد که تاب آوری محله دستغیب با میانگین 2/46 از سطح متوسط پایین تر بوده و از وضعیت مطلوبی برخوردار نیست.

ابعاد کالبدی-محیطی، تابآوری، حوادث طبیعی، محله دستغیب