رحیم خسرومنش - دکترای مدیریت ورزشی، دانشگاه تهران
محمد خبیری - دانشیار مدیریت ورزشی، دانشگاه تهران
حسین خنیفر - استاد مدیریت، دانشگاه تهران
ابراهیم علی دوست قهفرخی - دانشیار مدیریت ورزشی، دانشگاه تهران

هدف از انجام این پژوهش، طراحی مدل مفهومی صنعت ورزش ایران بود. روش شناسی پژوهش ازنوع کیفی و نظریه سازی داده بنیاد بود. ابزار جمع آوری داده ها مصاحبه و بررسی ادبیات پژوهش بود. روش نمونه گیری ازنوع روش نمونه گیری نظری بود و بعد از بررسی بیش از 300 متن مقاله، کتاب، خبرگزاری، وب سایت، روزنامه و مجله و اجرای 16 مصاحبه با متخصصان مدیریت بازاریابی ورزشی و مسئولان ارشد ورزش کشور، اشباع نظری حاصل شد. روش تحلیل داده ها پرسش و مقایسه مستمر درحین مراحل کدگذاری باز، محوری و گزینشی بود. در انتها، بعد از انجام مراحل مخلتف پژوهش، یک مدل دوبخشی از صنعت ورزش ایران طراحی شد که در این مدل، خلق فعالیت های ورزشی به عنوان مقوله محوری و بخش اصلی و هشت مقوله اصلی دیگر نیز به عنوان مقوله های بخش پشتیبان شناسایی و تعیین شدند. این مقوله ها عبارت اند از: 1- نهادهای حاکمیتی؛ 2- مشاوران؛ 3- مراکز آموزشی؛ 4- حمایت کنندگان درآمدزا؛ 5- فرهنگ سازان؛ 6- اماکن و تاسیسات ورزشی؛ 7- کالاها و تجهیزات ورزشی؛ 8- رسانه ها. مشاوران پدیده نوظهوری هستند که با اقتصاد دانش بنیان متناسب هستند و روزبه روز به اهمیت و حجم فعالیت های آنان افزوده می شود. مقوله قابل توجه دیگر، فرهنگ سازان هستند که تاکنون کمتر به آن ها و مسئولیتی که درزمینه ترویج فرهنگ ورزش در کشور دارند، پرداخته شده است.

صنعت ورزش, خلق فعالیت های ورزشی, نهادهای حاکمیتی, مشاوران, فرهنگ سازان