رامین خانبگی

اموزگاران و اموزش دیدگان رشته فلسفه در ایران پیوسته با این امر رویاروی بوده اند که گرچه در درازنای سده های پیاپی میراث داران تلاشی سخت از سوی دردمندان تاملات و اندیشه های فلسفی در این مرز و بوم بوده اند و این سنت و روال اندیشه ژرف فلسفی در برابر دیگرملل روشنی و ژرفای ویژه ای داشته گویا چشم انداز این گروه در نگارش جستارهای فلسفی از خرد و کلان تنها به بند کشیدن و دربندکردن یافته ها و تاملات خویش در چهار چوب سخن و عبارت بوده است. چه بسا به دلیل این اعتقاد که اموزش فلسفه نمی توانند تنها از سر خواندن انجام پذیرد و اینکه اموزش خود فرایندی است زنده و چند سویه که در آن اموزش دهنده و اموزش گیرنده در بده بستانی دوسویه و تنگاتنگ قرار میگیرند و تا توانایی دریافت مفاهیم پیچیده اندیشه ای از سوی اموزش گیرنده فراهم نباشد اندیشه او به سامان نخواهد شد اراده ای بی پیرایه در پی ریزی متون فلسفی با رویکردی فقط اموزشی شکل نگرفته است.