شیما قلی پوری - دانشجوی کارشناسی ارشد زمین شناسی، گرایش رسوب شناسی و سنگ شناسی رس
پرویز غضنفری - عضو هیات علمی گروه زمین شناسی، دانشگاه بین المللی امام خمینی
نادر کهنسال قدیم وند - عضو هیات علمی گروه زمین شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال

حوضه آبخیز وَرده در شمال شهر کرج و در بالا دست رودخانه برغان واقع شده است . این حوضه در چهارچوب نقشه‌های زمین‌شناسی کرج و شکران قرار دارد . راه‌های دسترسی اصلی به منطقه از مسیر محورهای کرج، شمال آباد سر راهی کردان ، بَرَغان است . 2. اهداف و مراحل تحقیقهدف از این تحقیق شناسایی و ارزیابی عواملی است که در بروز اشکال مختلف فرسایش و فرآیند‌های فرسایشی در منطقه نقش مهم‌تری دارند . با توجه به فراوانی و تنوع اشکال مختلف فرسایش و فرآیندهای دامنه‌ای سعی در ارائه راه‌کارهایی جهت جلوگیری از فرسایش سطحی و شیاری در حوضه آبخیر وَرده شده ، با توجه به اهداف این تحقیق پس از شناسایی منطقه، جمع‌آوری داده‌ها و نقشه‌های موجود، بهره‌گیری از سیستم اطلاعات جغرافیایی و پس از مشاهدات میدانی ابتدا موقعیت منطقه بر روی نقشه توپوگرافی کرج و فشند مشخص و سپس اشکال فرسایش و فرآیندهای دامنه‌ای بر روی عکس‌های هوایی تعیین گردید. آنگاه نوع این اشکال و فراوانی آنها بر روی زمین، شناسایی و طبقه‌بندی شد. با تهیه و ترسیم سیستم نقشه توزیع اشکال در محیط GIS ،‌ میزان سطح اشکال در هر زیرحوضه محاسبه نشان داده شد. 3. بحث یکی از مباحث حائز اهمیت در بررسی‌های تولید رسوب و حساسیت سازندها به فرسایش ، مطالعه فرآیندها ، عامل موثر در فرسایش است (فیض‌نیا و خوش اقبال، ‌1383). فرآیندهای فرسایش شامل موارد زیر است: زمین شناسی و زمین ساخت: جنس سنگ‌ها بر روی نوع الگوی زهکشی و تراکم شبکه‌ی آبراهه تأثیر می‌گذارد. از روی الگوی زهگشی می‌توان شدت فرسایش سازند را مشخص کرد (نوعلیزاده، 1373). سازندهای موجود در بخش‌های شمالی با لیتولوژی مقاوم و شکننده در حوضه مانند سنگ آهک و ماسه سنگ‌های ضخیم لایه را به قطعات بزرگ و بخش‌های جنوبی حوضه با لیتولوژی شیلی و سیلتی و رسی به صورت واریزه در پای دانه‌ها تجمع یافته است. نیروی زمین ساخت باعث چین خوردگی، خردشدگی و ایجاد شکستنگی در سنگ‌های منطقه شده است. - پوشش گیاهی گیاهان و جانوران حوضه در تخریب سنگ‌های حوضه نقش دارند، گیاهان با نفوذ در درزه‌ها و شکاف‌ها و اعمال شیمیایی در تخریب سنگ‌ها نقش تعیین‌کننده‌ای دارند (رفاهی ،‌1378).