مهران ماندگار - مهندس معمار و مشاور معاون فنی و عمرانی شهرداری تهران در امور مناسب سا

بنی آدم اعضای یکدیگرند که در آفرینش ز یک گوهرند چو عضو به درد آورد روزگار دگر عضوها را نماند قرار تو کز محنت دیگران بی غمی نشاید که نامت نهند آدمی برنامه اقدام جهانی برای معلولان (مصوب سال 1982 سازمان ملل متحد)، اصل برابری فرصت ها را به یک موضوع جهانی مبدل ساخت. اصل مذکور، این امکان را به همه اقشار جامعه می دهد که به یک میزان از امکانات زندگی (رفاهی، تحصیلی، اشتغال و …) برخوردار باشند. در کشور ما بخش قابل توجهی از جامعه را معلولین تشکیل می دهند که این افراد علی رغم دارا بودن توانایی های فوق العاده ذهنی به دلیل عدم امکان حضور مستقل درجامه از داشتن بسیاری از حقوق شهروندی محروم میگردند. مناسب نبودن امکان عمومی، فضاها ومحیط شهری، نبود سیستم مناسب حمل و نقل عمومی و عدم رعایت قوانین حمایتی از معلولین، از عمده موارد نقض حقوق شهروندان معلول می باشد. آنچه در این مقاله به آن پرداخته می شود، سیر قوانین حمایتی از حقوق معلولان در ایران (از منظر شهری) از تصویب تا مرحله اجرا می باشد، که در نهایت دلایل ناموفق بودن قوانین در مرحله اجرا بررسی و تشریح می گردد.

معلولین ، ضوابط و مقررات ، قوانین ، هیات وزیران ، مجلس ، هیات دولت ، شورای شهر ، شهرداری ، مناسب سازی ، فضاهای شهری ، اماکن عمومی