علی عرب - دانشگاه سیستان وبلوچستان، زاهدان
مرتضی افشار - دانشگاه آزاد اسلامی ، زابل
مرضیه صادقی - دانشگاه آزاد اسلامی ، زابل

در این تحقیق در جهت نیل به این هدف که نقش بازى در پرورش تفکر کودکان از منظر فلسفه ى دوران کودکی چیست از روش استنتاجی استفاده شده است و در این راستا ابتدا به تبیین فلسفه ى دوران کودکی و نیز مولفه هایی که ماهیت کودکی را تشکیل می دهند پرداخته شد ، نتایج این بررسی ها نشان داد که : به طور کلی دو دیدگاه سنتی و جدید نسبت به کودک و دوران کودکی وجود دارد که از دیدگاه اول کودک موجودى ضعیف شمرده می شد و بدون در نظر گرفتن زمان حال او می بایست با کسب مهارت براى آینده آماده شود(بزرگسال کوچک) . و در مقابل ، دیدگاه دوم کودک موجودى توانمند با استعدادهاى بالقوه نشان داده شده است و شامل : اجتماعی بودن ، زیبا طلب بودن ، آزادى و فعالیت و روح پرسشگرى و ... می باشند و این استعدادها به طور طبیعی در وى وجود دارند که باید در مسیر رشد قرار گیرند . و به عبارتی کودک به عنوان کودک در نظر گرفته می شود و این دوره خود به خود ارزش دارد و نتیجه ی دیگر این تحقیق نشان داده که بازى هم ویژگی هایی از قبیل زیبا و لذت بخش بودن و زمینه سازى روابط اجتماعی و خلاقیت و در نهایت پرورش تفکر کودک را داراست که با ویژگی هایی که براى کودکی لحاظ شد هم سنخ می باشند .بنابراین بازى دردوران کودکی از جایگاه ویژه اى برخوردار است و میتواند تقریبا به تمام هدف هاى تربیتی از قبیل رشد بدنی و ذهنی ، فهم عمومی و تربیت اجتماعی و اخلاقی کودکان کمک کند . و رشد همه جانبه ى کودک را فراهم کند و محیطی است که می تواند به بهترین نحو شرایط را براى پرورش تفکر او فراهم کند و لازمه ى این کار بالفعل شدن استعداد خلاقیت در کودک است که آن هم مستلزم پرورش تخیل او در بازى است وبراى این کار لازم است که کنجکاوى او در حین بازى برانگیخته شود که این مستلزم آن است که روح پرسشگرى او با قرار گیرى در محیط چالش برانگیز و مهیج بازى برانگیخته شود . و بدین گونه تفکر در او پرورش داده شود

بازى ، فلسفه دوران کودکی ، کودک ، پرورش تفکر