علیرضا دلال زاده - دانشگاه صنعتی امیرکبیر (پلی تکنیک تهران)- دانشکده فنی دانشگاه تهران
علی امام

آب شکن (groin) یکی از انواع سازه های حفاظتی ساحل دریا است که از پیش از آغاز قرن حاضر تا این زمان مورد بهره برداری گسترده واقع شده است. هدف از ساخت این سازه، عمدتا فراهم سازی یا حفظ ساحل محافظت شده یا بازیابی و وسعه یک ساحل (تعریض با بدام اندازی مصالح ساحلی) می باشد. عملکرد آب شکن مبتنی بر کاهش سرعت جریان و ته نشینی و تثبیت ماسه های معلق در آب دریا یا متحرک در کف ساحل (بار بستر) در محل مورد نظر می باشد. دانستن نحوه عملکرد هر سازه محافظتی ساحل نقش بسیار موثر در موفقیت طرح های حفاظتی سواحل دریا خواهد داشت. در این مقاله به بررسی و شناسایی عملکرد آب شکن ها در سواحل دریا پرداخته می شود. همچنین ضمن مرور کلی بر معیارهای طراحی (طول، ارتفاع، فاصله قرارگیری، نفوذ پذیری و زاویه با خط ساحلی) از دیدگاه شماری ازمحققان، انواع آن از نظر ساختار و جانمایی سیستم آب شکن ها یا اشکال غیر متداول آنها معرفی و مقایسه شده و محدودیت عملکرد آنها تشریح خواهد شد. در پایان مقاله یک نمونه مطالعه موردی ا زاجرای آب شکن ها در سواحل دریای خزر (دستک امیرآباد) که ناموفق بوده ارائه می گردد و دلایل شکست این طرح بیان می شود.