قاسم ذوالفقاری
عباس اسماعیلی ساری
سیدمحمود قاسمپوری
بهرام حسن زاده کیابی

این مطالعه اولین غلظت های پایه جیوه را در پر گونه های مختلف پرندگان ایرا ن گزارش می دهـد . پـر 113 پرنـده متعلق به 37 گونه از موقعیت های مختلف، استان خوزستان تا خلیج فارس جمع آوری شـدند . مقـادیرجیوه در ارتبـاط بـا سطح تغذیه ( نوع غذا ) ، استراتژی تغذیه و جایگاه رده بندی مورد ارزیابی قرار گرفتند . نتایج نشـ ان داد مقـادیرجیوه پـر در محدوده بین 0/073 ppm تا 4/48 ppm قرار داشته و غلظت جیوه پر در بین تیره های مختلـف تفـاوت معنـی داری دارد . بالاترین غلظت مربوط به پلیکان سفید ( پلیکانیان ) و پس از آن پرستوی دریـایی، کاکـایی ( کاکاییـان ) و لـک لـک سیاه ( لک لکیان ) بود . ماهی خورکیان، مرغابیان، هدهدیان، گلاریولیان و آبچلیکیـان بـه ترتیـب مقـادیر بعـدی را نشـان دادند . هوبره ( تیره هوبره ) ، توکای سیاه ( توکایان ) ، حواصیل، گاوچرانک و بوتیمار کوچک ( حواصیلیان ) مقـادیر متوسـطی داشتند، در حالیکه کفچه نوک ( اکراسیان ) ، بلبل خرما ( بلبل خرمایـان ) ، کوکـوی م عمـولی ( کوکویـان ) و یـاکریم ( کبـوتر سانان ) کمترین مقدار جیوه را داشتند . تفاوت معنی داری بین گروه های مختلف سطوح تغذیه وجود داشـت .(p=0.000) ppm بر طبق موقعیت تغذیه، ماهیخواران و سپس خرچنگ و ماهیخواران بالاترین مقادیر جیوه را داشـتند ( بـه ترتیـب 2/89 و (1/93 ppm و بی مهره خواران کمترین مقدار جیـوه را داشـتند ).0/85 ppm) همچنـین گیـاهخواران مقـادیر متوسط را داشتند ).1/3 ppm) آنالیز واریانس یک طرفه تفاوت معنی داری را بین استراتژی تغذیه و غلظـت هـای جیـوه پر نشان داد ).P=0.000) یک الگوی افزایش در مقادیر جیوه از پرندگان غیر رودخانـ ه ای بـه پرنـدگان دریـایی وجـود داشت به گونه ای که مقدار جیوه پرندگان دریایی 3 برابر بقیه پرندگان بود .

شاخص زیستی، جیوه، پر، پرندگان دریایی، ایران، خلیج فارس