ستار عزتی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه تربیت مدرس دانشکده منابع طبیعی نور- گرو
ابوالفضل جعفری - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه تربیت مدرس دانشکده منابع طبیعی نور- گرو
اکبر نجفی - استادیار دانشگاه تربیت مدرس دانشکده منابع طبیعی نور- گروه جنگلداری
وحید حسینی - استادیار دانشگاه کردستان دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی گروه جنگلداری

عملیات بهرهبرداری و چوبکشی زمینی علت اصل ی آسیب به توده سرپا و خاک عرصه جنگلی می باشد که سبب تغییر در خصوصیات فیزیکی خاک جنگل در کوتاه مدت و کاهش حاصلخیزی جنگل در درازمدت می گردد . این مطالعه کوبیدگی خاک و استقرار زادآوری ر ا در مسیرهای چوبکشی رها شده ( 20 سال پس از عملیات چوبکشی زمینی) واقع در جنگلهای حوزه نکاء چوب را مورد ارزیابی قرار می دهد . به این منظور پس از انجام مطالعا ت صحرایی مسیر چوبکشی رها شده به طول یک کیلومتر انتخاب گردید. برای بررسی روند تغیییرات وزن مخصوص ظاهری، مسیر چوبکشی به سه کلاسه ترافیک تقسیم شد. در هر کلاسه ترافیک دو کلاس شیب جدا شد . در هر تیمار 6 پلات مستقرگردید. برای بررس ی تاثیر کوبیدگی بر روی میزان زآدوری در مسیرهای چوبکشی در هر تیمار سه پلات با ابعاد 4*10 مترمستقر گردید و نهال های موجود در آن با استفاده از روش آماربرداری صددرصد شمار ش شد. به موازات پلا ت های مستقر در مسیر چوبکشی، پلات شاهد به فاصله 30-50 متر دورتر ا ز مسیر چوبکشی استقرار یافت، تا از این لحاظ روند بازیابی خاک در مسیرهای چوبکشی مورد ارزیابی قرار گیرد. نتایج نشان داد که وزن مخصوص خاک در ترافیک شدید شیب بالای 20 % و در ترافیک کم شیب زیر 20 % در مقایسه با ناحیه شاهد 6% بیشتر بوده است . این مطالعه نشان داد که گونه راش به عنوان مقاومترین گونه نسبت به کوبیدگی و %45 و 6 گونه های افرا و توسکا به عنوان حساسترین گونه نسبت به کوبیدگی میباشند. به منظور حداقل کوبیدگی در جنگل و تسریع زمان بازیابی خاک نتایج حاصله دایمی بودن مسیرهای چوبکشی را در عملیات بهر ه برداری جنگل و عدم طراحی مسیر در شیب های بالاتر از 20 % را ارائه داد.

بازیابی خاک، بهر ه برداری جنگل، چوبکشی زمینی، جنگ ل ه ای حوزه نکا چوب، وزن مخصو ص ظاهری خاک