زهره قائمی - دانشجوی دکتری محی طزیست دانشگاه آزاد و احد علوم و تحقیقات و کارشناس شرک
عبدالرضا کرباسی - عضو هیات علمی دانشگاه تهران

استفاده بی رویه و غلط از منابع آب و آلودگی آن، تهدیدی جدی برای توسعه پایدار، حفاظت محیط زیست و تامین منابع آب مناسب برای نیازهای روزافزون بشر است، از سویی دارا بودن کمتر از یک درصد آب شیرین جهان، قرار داشتن در یک اقلیم خشک و نیمه خشک و عدم توزیع یکنواخت بارندگی در سطح کشور، ایران را به یک کشور نیمه خشک مبدل نموده است. این در حالی است که حفظ سلامت و رفاه انسان، امنیت غذایی، اکوسیستم های مختلف و ایجاد توسعه پایدار و... منوط به حفظ محیط زیست و منابع طبیعی به ویژه آب و بهره برداری و مدیریت کاراتر منابع آب و خاک است؛ ارتباط تنگاتنگ حیات انسان با حیات اکوسیستم های موجود در کره زمین و به ویژه اکوسیستم های آبی، توجه به بهبود وضعیت و احیاء پیکره های آبی را از اهمیت بالایی برخوردار نموده است. عدم توجه به این موضوع ناپایداری توسعه انسانی را به همراه خواهد داشت؛ ضمن اینکه جهت پاسخگویی به رشد سریع تقاضای آب برای بخش های مختلف مصرف، مطالعه و اجرای طر حهای بهبود کیفیت منابع آب که قابلیت نگهداری و استحصال منابع آب سطحی کشور با کیفیت مناسب را فراهم آورند اجتناب ناپذیر است. در این مقاله، ضمن پرداختن به موضوع احیاء و بازسازی شرایط فیزیکی و شیمیایی آ بهای سطحی، ضرورت این مسئله مورد بحث و بررسی قرار گرفته و سپس چالش های پیش روی این مقوله بیان گردیده و در ادامه به بررسی روش های موجود دراین زمینه پرداخته شده است

اکوسیستم های آبی، احیا و باز زنده سازی، علاج بخشی، شرایط فیزیکی و شیمیایی آب