فاطمه شوری - هیات علمی پیام نور
فیصل شریفی پور - هیات علمی پیام نور

مقاله حاضر که به روش توصیفی تحلیلی تدوین گردیده است تلاش میکند با توجه به احکام فقهی و قوانین موجود امکان یا عدم امکان تصدص مناصب کلیدی توسط زنان را مورد بررسی قرار دهد تا راه کار مناسبی جهت حل تزاحمات موجود ارائه نماید. بر این اساس باید گفت از آنجایی که فعالیت زن در جامعه باید متناسب با شخصیت و کرامت واقعی زن باشد از اشتغال در برخی مشاغل ممنوع و در برخی دیگر مجاز شده است. در خصوص متصدی شدن رهبری جامعه توسط زن، اختلاف دیدگاه وجود دارد. مشهور معتقدند رهبری از مناصب ولایتی می باشد و مناصب ولایتی بر اساس آنچه از آیه، روایات و سیره مسلمین استنباط می شود مربوط به مردان است، زنان نمی توانند رهبری امت اسلامی را به عهده بگیرند. اگرچه در اصل 115 قانون اساسی مرد بودن جزء شرایط رئیس جمهور ذکر شده است اما در صورتی که قانونگذار رجل را به معنی مجازی بتفسیر کند؛ میتوان گفت زنان نیز میتواند عهدهدار این منصب شوند . زنان میتوانند عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام و شورای نگهبان شوند. پست وزارت و نمایندگی مجلس خبرگان، مجلس شورای اسلامی و نمایندگی در مجلس شورای شهر و روستا را به عهده بگیرند زیرا از نظر فقهی و حقوقی مانعی وجود ندارد. همچنین برای عضویت در شورای عالی امنیت ملی مانعی وجود ندارد البته با توجه به اینکه عالی ترین مقام ارتش و سپاه حتما باید مرد باشد هیچ زنی نمی توانند به عنوان رئیس ستاد فرماندهی کل نیروهای مسلح عضو شورای عالی امنیت ملی شود. از نظر قانون، زن نمی تواند قاضی صادر کننده حکم شود ولی می تواند در پست هایی همچون مشاور دیوان عدالت ، قاضی تحقیق ، مشاور اداره حقوقی، قاضی خانواده و نظایر آن انجام وظیفه نمایند.

زنان، مناصب کلیدی، مبانی فقهی، قانون