مریم سلطانی بابوکانی - آموزگار منطقه جی اصفهان

تربیت دینی به مفهوم فراگیر آن که به معنای آموزش و پرورش دینی است؛ می تواند کلیدی ترین نقش را در توسعه معنوی و کمال یک جامعه دینی ایفا نماید. هرگونه کاستی یا کوتاهی در این امر، موجب بروز اختلالات و نابهنجاری های جبران ناپذیری در پرورش نسل نوین هر جامعه می شود. از این رو، برای اصلاح جامعه و پیشگیری از انحرافات اجتماعی، لازم است، فرآیند تربیت در اندیشه دینی، شناسایی شود. این مطالعه یک مطالعه مروری با استفاده از کتب، بررسی متون و برنام ههای رایانه ای بوده که سعی گردیده که منابع و مأخذ مفید و مستندی همچون آیات قرآن کریم، روایات و احادیث پیامبر گرامی و ائمه معصوم ین (ع) در زمینه تربیت فرزندان دراندیشه های دینی در آن مورد بحث و بررسی قرار گیرد. از آنجا که آغاز فرآیند تربیت در خانواده است، این گفتار فرآیند آموزش و پرورش دینی را از خانواده آغاز و در گستره های فراتر دنبال می کند. روش ها و راه کارهای زمینه سازی تربیت دینی پیش از تولد، آغاز تولد و پس از آن را در چارچوب کریمه های قرآنی، سیره ی پیامبر و امامان معصوم به بحث می گذارد. راهکارهای بهینه سازی فرآیند پرورش دینی در خانواده، در قالب بحث هایی همانند پیشگیری از تحریکات جنسی کودکان، ابراز مهر و محبت، تأمین امنیت، تکریم و احترام فرزندان و بازی کودکان دنبال شده و پس از طرح عمد ه ترین عوامل ضعف و کاستی تربیت دینی فرزندان و آسیبشناسی آموزش دینی، به برخی از روش های درست برخورد با نوجوانان مانند: تلاش برای حفظ ارتباط مستمر با نوجوان، مهرورزی و محبت نمودن عاقلانه و متعادل، مراقبت های بدنی، پرکردن کیفی و بهینه ی فرصت های فراغت، آماده سازی نوجوان برای استقلال درست، هدایت خیال بافی های نوجوان، شرکت دادن نوجوان در فعا لیت ها ی بزرگسالان، نظارت غیرمستقیم، راهنمایی نوجوان برای گزینش الگو، آشناسازی با مسائل بلوغ جنسی، واقع گرایی و رعایت تفاوت های فردی در برگزیدن آینده های شغلی و آسیبشناسی آموزش دینی اشاره شده است

تربیت د ینی، پرورش ، آموزش، انحرافات اجتماع ی، تکر یم فرزندان، مهرورز ی، تبع یض،تحریکات جنسی، تأمین امنیت، صداقت، خانواده، بازی کودکان