وحید خوش کلام - دانشجوی کارشناسی ارشد، پژوهشکده سازه، پژوهشگاه بین المللی زلزلهشناسی و مهندسی زلزله، تهران، ایران
اکبر واثقی - دانشیار، پژوهشکده سازه، پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله، تهران، ایران

با افزایش ارتفاع ساختمان موضوع سختی سیستم سازه اي بیش ازپیش مورد اهمیت قرار می گیرد و کنترل تغییر مکانهاي جانبی و دریفت طبقات مشکل خواهد شد. استفاده از مهارهاي بازویی در ترازهاي مختلف ساختمانهاي بلند، با افزایش عمق خمشی ساختمان به واسطه انتقال مقداري از نیروهاي واژگونی به ستون هاي خارجی، به عنوان راهکاري مؤثر در کنترل تغییر مکانهاي جانبی شناخته شده است. هدف اصلی این مطالعه، مقایسه رفتار لرزه اي دو سیستم سازه اي مهاربندهاي کمانش ناپذیر و دیوارهاي برشی فولادي در حضور مهارهاي بازویی است. در این مقاله رفتار لرزه اي یک ساختمان 40 طبقه با دو سیستم سازه اي فوق الذکر به همراه مهارهاي بازویی کهدر هر دو سیستم سازه اي در تراز طبقات 20، 30 و 40 قرار گرفته اند، بررسی شده است. رفتار لرزه اي ساختمانهاي مذکور بر اساس عملکرد آنها در زلزله با استفاده از تحلیلهاي تاریخچه زمانی بر روي مدلهاي غیرخطی سیستمهاي سازه اي فوق، توسط هفت شتابنگاشت بررسی شده است.عملکرد لرزه اي دو ساختمان از طریق مقایسه حداکثر تغییر مکان جانبی نسبی در طبقات، حداکثر تغییر مکان جانبی نسبی باقیمانده در طبقات و حداکثر شتاب مطلق طبقات مورد بررسی قرار گرفته است. با توجه به نتایج به دست آمده، براي دستیابی به رفتار لرزه اي قابل قبول در سیستم سازه اي مهاربندهاي کمانش ناپذیر، به کارگیري المانهاي مهاربند کمانش ناپذیر در مقاومت هاي بسیار بالا و متعاقباً ابعاد بسیار بزرگ، ضروري است. این در حالی است که عملکرد لرزه اي قابل قبول در سیستم سازه اي دیوار برشی فولادي و با استفاده از ورقهاي فولادي با ضخامتهاي ممعمول، قابل دستیابی است و به نظر میرسد که جایگزین مناسبی از لحاظ اقتصادي براي سیستم سازه اي مهاربندهاي کمانش ناپذیر باشد.

رفتار لرزه ای ساختمانهای بلند، سیستم سازه ای دیوار برشی فولادی، مهارهای بازویی مهاربندهای کمانش ناپذیر، طراحی لرزه ای سازه ها بر اساس عملکرد