شیرین فتوت - گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران
خسرو جلالی - گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران
فرزانه تقیان - گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران

مقدمه و هدف: استفاده از تمرینات ورزشی و مکمل­های گیاهی برای درمان بیماری­ها و اختلالات سوخت و سازی در بین مردم رواج یافته است. با توجه به اثرات بهبود دهنده سلامتی تمرین هوازی و اوژنول، مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی همراه با مصرف مکمل نانو اوژنول بر بیان ژنی پروتئین غیر جفتی 3 (UPC3) بافت پانکراس و سطوح سرمی مالون دی آلدئید (MDA) موش­های صحرایی مبتلا به دیابت صورت گرفت. مواد و روش ها: در این پژوهش تجربی، 20 سر موش صحرایی دیابتی در چهار گروه پنج سری 1) کنترل، 2) تمرین هوازی، 3) نانو اوژنول، و 4) تمرین + نانو اوژنول تقسیم شدند. جهت بررسی اثرات القای دیابت بر متغیرهای تحقیق، پنج سر موش صحرایی سالم در گروه کنترل سالم قرار گرفتند. در مدت هشت هفته گروه­ها 3 و 4 روزانه 2 میلی مول نانو اوژنول به صورت گاواژ دریافت کردند و گروه­های 2 و 4 به میزان پنج روز در هفته با سرعت 30 متر بر دقیقه تمرینات هوازی را انجام دادند. جهت تجزیه و تحلیل یافته­ها، از آزمون­های کالموگروف- اسمیرنوف، تحلیل واریانس یک راهه همراه با آزمون تعقیبی توکی استفاده شد (0/05≥P). یافته ها: القای دیابت اثر معنی داری بر افزایشبیان ژنی UPC3 بافت پانکراس و سطوح سرمی MDA داشت (0/001=P) با این وجود تمرین هوازی همراه با مصرف نانو اوژنول اثر معنی داری بر کاهش بیان ژنی UPC3 بافت پانکراس (0/001=P) و سطوح سرمی MDA (0/01=p) داشت. بحث و نتیجه گیری: به نظر می­رسد تمرین هوازی همراه با مصرف نانو اوژنول نسبت به هر کدام به تنهایی اثرات مطلوب­تری بر بهبود سطوح بیان ژنی UPC3 و سطوح سرمی MDA در وضعیت ابتلا به دیابت دارد.

تمرین هوازی, نانو اوژنول, UP3, مالون دی آلدئید, دیابت