حمیدرضا جمشیدی - دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید صدوقی یزد
الهام ابراهیمی - دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید صدوقی یزد

مقدمه: پاراتیون از سموم ارگانوفسفره می باشد که از اثرات آن ایجاد تغییرات در ترشح انسولین است. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی اثر پاراتیون بر فعالیت گلوتامات دهیدروژناز (GDH) به عنوان آنزیم کلیدی در مرحله دوم ترشح  انسولین و تعیین سطح سرمی گلوکز در موش صحرایی است. روش بررسی: 35 موش به طور تصادفی به 5 گروه7 تایی تقسیم شدند و سطح گلوکز سرم هر گروه و میانگین کل با گلوکومتر اندازه گیری شد. گروه های موردآزمایش شامل گروه 5 به عنوان گروه شاهد و گروه های 1،2،3و4 به عنوان گروه های مورد آزمایش با تزریق داخل صفاقی 5/0، 1، 5/1 و 2 میلی گرم بر کیلوگرم آفت کش پاراتیون دریافت کردند. موش ها در شرایط استاندارد نگهداری شدند. 24 ساعت بعد از آخرین تزریق سطح گلوکز سرم اندازه گیری شد. فعالیت GDH در پانکراس موش ها با استفاده از کیت سنجش فعالیت GDH و با اسپکتروفتومتر با طول موج 570 نانومتر اندازه گیری شد. یافته ها: نتایج نشان داد که میزان گلوکز در گروه مورد آزمایش نسبت به گروه کنترل افزایش              نشان داد( 01/0(p <سطح فعالیت گلوتامات دهیدروژناز در موش هایی که در معرض 5/1 و 2 میلی گرم بر کیلو گرم از پاراتیون قرار گرفتنددر مقایسه با گروه کنترل افزایش نشان داد( 05/0 p< ،01/0 p<).  نتیجه گیری: با توجه به نتایج می توان نتیجه گرفت که پاراتیون با تحت تاثیر قرار دادن آنزیم GDH در جزایر پانکراس منجر به ترشح نامناسب انسولین می گردد که در اینجا باعث افزایش آن گردیده است که در نتیجه افزایش واسطه های چرخه کربس می باشد ولی میزان ترشح این انسولین به حدی نبوده تا بر افزایش گلوکز خون ناشی از ارگانوفسفره پاراتیون غلبه کند

Parathion, Glutamate dehydrogenase, Pancreas, Rat, پاراتیون, گلوتامات دهیدروژناز, پانکراس, موش صحرایی, دیابت