ابراهیم کهنه - کارشناس ارشد یادگیری حرکتی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه حکیم سبزواری
محمدرضا شهابی کاسب - استادیار گروه یادگیری حرکتی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه حکیم سبزواری
علیرضا حسینی کاخک - دانشیار گروه فیزولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه حکیم سبزواری
جواد هراتی - دانشجوی دکتری آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشگاه گیلان

تمرینات ثبات مرکزی در سال های اخیر به عنوان یک روش تمرینی محبوب در حوزه های مختلف توانبخشی و ورزشی با هدف توانبخشی و بهبود عملکرد ورزشی به کار رفته است. بدین منظور 30 دانشجوی پسر (غیر از دانشجویان رشته تربیت بدنی) که هیچ سابقه ای در یادگیری پرتاب دارت نداشتند به طور تصادفی به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. سپس به طور تصادفی به دو گروه تمرینات ثبات مرکزی و گروه کنترل تقسیم شدند. آزمودنی های گروه آزمایشی در هر جلسه تمرینی ابتدا تمرینات ثبات مرکزی را انجام دادند و بعد از استراحت 5 دقیقه ای به تمرین دارت پرداختند. ولیکن آزمودنی های گروه کنترل در هر جلسه تمرینی ابتدا گرم کردن عمومی را انجام دادند و بعد از استراحت 5 دقیقه ای تمرین دارت را انجام دادند. بعد از پایان دوره تمرینی (24 جلسه) آزمون استقامت عضلات مرکزی (پلاتک از جلوه، پلاتک از جانب چپ و راست، آزمون بایرینگ سورنسن، و آزمون فلکشن 60 درجه تنه) از هر دو گروه تمرینی گرفته شد. نتایج آزمون آنالیز واریانس دو راهه نشان دهنده وجود تفاوت معنی داری در متغیرهای ثبات مرکزی در پس آزمون بین دو گروه کنترل و تجربی بود (p≥0/01). به طور کلی، با توجه به نتایج تحقیق حاضر می توان نتیجه گرفت که تمرینات ثبات مرکزی به عنوان یک روش تمرینی مکمل قبل از اجرا می تواند منجر به بهبود وضعیت جسمانی و استقامت عضلات مرکزی در مهارت آموزان دارت شود که به نوبه خود برای اجرای بهتر حائز اهمیت می باشد.

ثبات مرکزی، استقامت عضلانی، دارت