علی فتحی - کارشناس ارشد عمران خاک و پی، شرکت آب منطقه ای زنجان

کشور ما ایران در اقلیم خشک و نیمه خشک کره زمین قرار گرفته است که اکثر شهرها و مراکز جمعیتی آب شرب وبهداشت و کشاورزی خود را از منابع آبهای زیر زمینی تامین میکنند. با توجه به ماهیت تشکیلات لایه های زمین ساختی و محدودیت نزولات جوی روند تجدید پذیری و جبران در سفره های آب زیر زمینی به کندی صورت میگیرد. این امر باعث میشود عمدتاً آبخوان ها با افت سطح آب مواجه شده و اغلب تغییرات قابل ملاحظه ای در ترکیبات شیمیائی و کیفیت آنها به دلایل مختلف بوجود آید. در حال حاضر حدود 60 درصد آب شرب و بهداشت شهر زنجان و 100 در صد آب شرب و بهداشت آبادی های قرار گرفته در دشت زنجان از منابع آبهای زیر زمینی تامین میگردد. مصرف آب در بخشهای کشاورزی و صنعت از منابع آب های زیر زمینی و همچنین کاهش روانابهای سطحی در سالهای اخیر موجب افت سطح آبخوان شده است. لذا با توجه به کاهش حجم آب سفره لازم مینماید کیفیت آن مورد بررسی قرار گیرد. انحلال سنگها و مواد معدنی لایه های آبدار،استفاده از کود، سموم و آفت کش های کشاورزی، دفع زباله ها و پساب واحدهای صنعتی مستقر در دشت بصورت مستقیم و غیر مستقیم آبخوان را تحت تاثیر خود قرار میدهند. در این مقاله سعی براین است که بصورت کلی با آگاهی از پارامترهای شاخص کیفی آبخوان مقایسه ای را با شاخص استاندارد آب بعمل آورده و در جهت بهبود و حفظ کیفیت آن راه حل های موثری را پیشنهاد نمود

کیفیت ، آبخوان ، دشت زنجان ،آب شرب