بشیر حسینی - پژوهشکده سوانح طبیعی
وحید حسینی جناب - پژوهشکده سوانح طبیعی
مسعود تاجبخش - دانشگاه جامع علمی کاربردی

با توجه به آمار و تجربیات گذشته در سوانحی که رخ داده است و نیز رشد روزافزون و لجام گسیخته شبکه شهری و بارگذاری حجم عظیمی ازسرمایه های انسانی و مادی در شهرها بخصوص کلان شهرها، معضلی که هنگام بروز حوادث و سوانح خود را نمایان می سازد، هماهنگ نبودن سازمان های مسئول در کنترل حوادث و بحرا نها می باشد، که میزان خطرپذیری را در زمان بحران افزایش داده و باعث هدر رفتن سرمایه های جامعه (اعم از انسانی، مالی، سازمانی و ...) شده است و به عبارتی دیگر، امروزه عمده ترین نقاط ضعف مدیریت بحران عدم هماهنگی و همکاری سازمان ها ، کمبود ضوابط و مقررات جامع و پراکندگی و ناکافی بودن قوانین و مقررات موجو د، محدودیت منابع مالی است. پس جستجوی شیوه ای در مدیریت و برنامه ریزی کلان در سطح سازمان ها که بتواند سطح آمادگی و هماهنگی مابین آنها را افزایش دهد از اهمیت حیاتی برخوردار است . مهمترین مشکلاتی که لزوم ایجاد و تدوین چنینی برنامه و سیستمی را ایجاد می کند، عبارتند از: سیاست ها و رویه های متفاوت سازمان ها؛ عدم وجود یک ساختار سازمانی مشترک بین سازمانی؛ عدم وجود یک فرآیند ب رنامه ریزی هماهنگ؛ عدم وجود ارتباطات بین سازمانی و ... . عدم آمادگی سازمان ها و نیز احتمال رخداد حوادث و سوانح، یکی از دلایل عدم قطعیت آینده به شمار می آید که آینده جامعه و سازمان ها را با ابهاماتی روبرو می سازد، بر همین اساس بایستی سازمان ها در برنامه ریزی های خود به آن توجه داشته باشند. در این مقاله سعی شده است که لزوم برنامه ریزی سازمانی و تعیین برنامه استراتژیک سازمان مورد بررسی قرار بگیرد و بر اساس الگوهای نوین برنامه ریزی اقتضایی، روش برنامه ریزی مبتنی بر سناریو جهت کارآمدی سازمان ها ارائه گردد

آینده نگری، استراتژی، برنامه ریزی، مدیریت بحران، سناریو