باقر ذهبیون

برای اینکه بتوان مقدار حداقل آب مورد نیاز زیست محیطی رودخانه را با استفاده از منحنی تداوم جریان در شرایط کمبود آمار جریان آب روزانه ارزیابی نمود، نیاز به مطالعات تولید رواناب به روش سنتز برای یک دوره زمانی قابل قبول می باشد. از طرف دیگر، به دلیل وجود پدیده تغییر اقلیم و تاثیر آن بر آب رودخانه ها، به طور عام، و آب زیست محیطی، به طور خاص، نیاز به بررسی این تاثیر ازطریق اعمال مدل های اقلیمی دربرگیرنده متغیر هایی از قبیل دما و ریزش های جوی است. با توجه به این دو موضوع، یعنی نیاز به سنتز داده جریان آب و امکان اعمال تغییر اقلیم در مدل سنتز، نیاز به رویکردی است که با رویکردهای سنتی استفاده از مدل های تولید جریان آب متفاوت باشد. در رویکرد های سنتی، از مدلهایی برای تولید داده جریان آب بهره گیری می شود که ورودی آنها نیز داده های مشاهداتی جریان آب می باشد. در رویکرد بکار گرفته شده در این مطالعه برای تولید جریان آب، از مدلهای سنتز داده های جوی بارش و تبخیروتعرق پتانسیل (برخوردار از قابلیت انعکاس تغییر اقلیم) و نیز یک مدل هیدرولژی حوضه آبریز (برای تبدیل داده های اقلیمی به جریان آب) بهره برداری می شود. تجربه حاصل از اعمال این رویکرد بر روی رودخانه کسیلیان (واقع در شمال ایران) به منظور ارزیابی آب زیست محیطی در شرلیط فعلی و آینده اقلیم در دو مقاله جداگانه مورد توجه قرار گرفت. در مقاله حاضر آماده سازی در شرایط فعلی اقلیم و در مقاله دیگری نتایج رویکرد در شرایط اعمال اقلیم آتی مورد توجه قرار می گیرد.

آب زیست محیطی رودخانه، سنتز داده ها، بارش، تبخیروتعریق، مدل هیدرولژی