حامد فردوسی پور - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت مناطق بیابانی دانشگاه شیراز
رضا ذاکری نژاد - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت مناطق بیابانی دانشگاه شیراز
مریم سناعی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت مناطق بیابانی دانشگاه شیراز
رشید فلاح شمسی - استادیار دانشگاه شیراز

نظام بهره برداری مراتع عشایری جزئی از نظام بهره برداری مراتع کشور می باشد و همچون جامعه عشایردر طی زمان دچارفراز و نشیبهایی بوده است . مدیریت این نظام در زمان گذشته دچار تغییراتی بوده و عوامل مؤثر بر آن چالشهایی را ایجاد کرده که تحلیل آن به راهکاری جهت اعمال مدیریت منطقی مراتع عشایری در زمان حال منجر می شود . این مقاله پژوهشی تحلیلی است که با روش آماربرداری، و براساس منابع مطالعاتی موجود و قابل دسترس ذیربط و نظرات کارشناسان، تغییرات مدیریت نظام بهره برداری از مراتع و عوامل مؤثر بر آن را که منجر به چالشهایی گردیده را بررسی و برای برون رفت از چالشها راهکارهایی را ارائه نموده است.در منطقه مورد مطالعه (کانون توسعه بغل سیاه جهرم) اسکان عشایر و راهبردهای نو و خاص منطبق بر شرایط اجتماعی و فرهنگی عشایر باعث شده است که جمعیت عشایر اسکان یافته فزونی یافته و رفاه اجتماعی اهالی پس از اسکان بیشتر گردد. علت اصلی اسکان موفق در این منطقه تمایل اهالی به مشارکت در امور مربوط به تغییر و تحولات عصر فعلی ، پیشرفت علم و تکنولوژی ، گسترش ارتباطات و به دنبال آن رشد فرهنگی و تغییر دیدگاه ها و بسیاری از عوامل دیگر می باشد. از آنجا که اسکان نامنظم و برنامه ریزی نشده و بدون توجه به امکانات و منابع موجود پیامد های نامطلوبی را به دنبال دارد ، لزوم برنامه ریزی مدون و منطقی و پیش بینی همه عوامل درگیر ، امری ضروری و اجتناب ناپذیر در اجرای برنامه های اسکان به شمار می آید

مدیریت مراتع ،گوچ رو ، مهاجرت ،اسکان عشایر