علی رضا تقی زاده - دانشگاه آزاد اسلامی واحد آبادان،گروه معماری،آبادان،ایران
مصطفی اسکندری - دانشگاه آزاد اسلامی واحد آبادان،گروه معماری،آبادان،ایران

اوضاع اقلیمی از عوامل مهم و موثر در آسایشزیستی در محیط های انسانی است. برای نمونه معماری سنتی کشور ما، سرشار از تجارب و نمونه هایی است که نشان دهنده راه حل های بسیار دقیق و حساب شده در سازگاری فضا های کالبدی با اوضاع اقلیمی است. این ساختمان ها و فضا های کالبدی در هما هنگی با محیط طبیعی و فرهنگی چهره ای خاص یافته اند و در بهره گیری از انرژیهای طبیعی، مقا بله با شرایط نا مساعد و بسیار سخت اقلیمی کاملاً موفق بوده اند. هدف این مقاله بازشناسی تأثیر اقلیم بر بافت مسکونی و سیمای شهری بافت قدیم شوشتر می باشد تا پیوستگی، تداوم و ارتباط شهر کهن با شهر جدید را در رویکردی تاریخی به شهرسازی احیا کرد. روش اصلی تحقیق این مقاله توصیفی - تاریخی و تحلیل کتابخانه ای است که با رجوع به اسناد و مدارک مورد بازبینی قرارگرفته است. نتایج بدست آمده از این تحقیق نشان می دهد که در روند شکلگیری معماری شهری شوشتر عوامل گوناگونی مانند اقلیم، مصرف، عملکرد، مصالح و فنون، نیروی انسانی، اقتصاد ساختمان و… برکالبد نهایی تأثیر میگذارند. در واقع معماری بومی در سازگاری با اقلیم سخت آن منطقه به راهکارهای بسیار مناسبی رسیده است که شناخت آنها راهگشای رسیدن به الگوهای مناسبی در فضاهای معماری جدید است. بناهای بومی مسکونی شوشتر به دلیل استفاده از سوخت های غیر فسیلی و انرژی های پاک و تجدید پذیر، رشد ارگانیک، طراحی همساز با سایت و اقلیم در راستای احترام به محیط زیست، صرفه جویی و حفظ انرژی در ساخت و نگهد اری، استفاده از مصالح طبیعی بوم آورد و توجه به انرژی لازم برای نگهداری و تنظیم شرایط محیطی با طراحی مناسب فضای پر و خالی در مقیاس خرد و کلان، جهت گیری درست ساختمان ها و استفاده از سیستم های غیر فعال پایدار بوده و به عنوان الگویی مناسب برای معماری امروز ما مطرح می باشند. در پایان با ارائه راهکارهای مناسب زمینه سازگاری بیشتر اقلیم و معماری را در این شهرفراهم آورد

شوشتر،خانه سنتی،اقلیم،معماری سنتی،طراحی پایدار،توسعه پایدار