سعید عابسی - گروه مدیریت دولتی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
محمدتقی قندهاری - گروه مدیریت دولتی، گرایش منابع انسانی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
حسن الوداری - گروه مدیریت دولتی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
محمدجواد حضوری - گروه مدیریت دولتی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.

خودکارآمدی به عنوان یکی از مهم ترین مکانیسم های نفوذ بر خود و یکی از سازه ها ی مهم رفتار سازمانی مثبت گرا، علی رغم قدمت و گستردگی پژوهشی در روانشناسی، در حوزه‎ی مسایل سازمانی و خصوصا برای رکن مدیران در سازمان کمتر مورد بررسی دقیق قرار گرفته است. هدف از این پژوهش ترکیبی در مرحله ی نخست، که با راهبرد پژوهش کیفی انجام شد، شناسایی مولفه ها و ابعاد خودکارآمدی مدیران سازمان های دانش بنیان و عوامل موثر بر آن، و نیز پیامدهای سازمانی و تاثیر آن بر خودکارآمدی جمعی کارکنان، است. این امر با استفاده از سه مرحله ی کد گذاری و با کمک نرم افزار تحیل کیفی اطلس، صورت پذیرفت. همچنین مقوله ای مهم و موثر بر خودکارآمدی افراد در سازمان با عنوان رهبری همنوا، که ایجاد خوش بینی کرده و با افراد همدلی و شفقت دارد، شناسایی و مورد بررسی قرار گرفت. در مرحله ی دوم، که کمی است، روابط عناصر الگوی اکتشافی در قالب دو مدل اندازه گیری و معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزارهای SPSS و AMOS مورد آزمون،قرار گرفت. بدین منظور پرسشنامه ای محقق ساخته میان ۲۰۴ نفر از مدیران شرکت های دانش بنیان شهرک علمی تحقیقاتی اصفهان به عنوان نمونه توزیع و جمع آوری گردید. نتایج آزمون کمی بیانگر تایید تمام فرضیات و نیز اعتبار کافی مدل مفهومی پژوهش بود.

خودکارآمدی مدیر, خودکارآمدی جمعی کارکنان, رهبری همنوا, سازمان دانش بنیان