عباسعلی باقری - دانشجوی کارشناسی ارشد، مهندسی مکانیک، دانشگاه سمنان
وحید عابدینی - استادیار، مهندسی مکانیک، دانشگاه سمنان
علیرضا حاجی علی محمدی - استادیار، مهندسی مکانیک، دانشگاه سمنان

اثر استفاده از سیال سرد و روش روانکاری کمینه (MQL) در فرآیند تراشکاری آلیاژ آلومینیوم ۷۰۷۵-T۶ به دلیل کاربرد وسیع در صنایع مختلف از جمله هوا و فضا در این پژوهش بررسی شده است. پس از بررسی پارامترهای تاثیرگذار در فرآیند ماشین کاری، ۴ پارامتر: سرعت برشی((Cutting Speed، سرعت پیشروی (Feed)، دمای سیال ( Fluid (Temperature و عمق برش (Cutting Depth) به عنوان پارامترهای ورودی در نظر گرفته شده است. اثر هر یک از پارامترها در ۳ سطح بررسی شد. در این آزمایش فشار هوا، دبی سیال، زاویه نازل و فاصله نازل تا محل برش به عنوان پارامترهای ثابت هستند. همچنین زبری سطح قطعه کار خروجی مورد بررسی می باشند. برای طراحی آزمایش ها، تحلیل نتایج و بهینه سازی پارامترها از روش سطح پاسخ (R.S.M) در نرم افزار Design Expert کمک گرفته شده است. جهت کاهش هزینه سیال برشی در این تحقیق از روش روانکاری کمینه با سیال سرد استفاده شده است. نتایج نشان داد که زبری سطح در حالت روانکاری کمینه - ۲۰œ C نسبت به ماشین کاری با روانکاری کمینه +۲۰œ C و روش خشک، به ترتیب % ۳۸/۷ و % ۶۸/۳ کیفیت سطح مطلوب تری ایجاد کرده است.

روانکاری کمینه ، سیال سرد، AL۷۰۷۵-T۶ ، زبری سطح