بهروز حامدمیرجعفری - کارشناس ارشدمهندسی عمران ژئوتکنیک
جعفر بلوری بزاز - استادیار گروه عمران دانشگاه فردوسی مشهد
محمدحسین صدقیانی - استادیار دانشگاه صنعتی شریف

مناسب ترین روش توسعه پایداردر محیطهای شهری استفاده از فضاهای زیرزمینی در قالب تونل برای کاربردهای مختلف حمل و نقلی و ارتباطی است عبور تونلها از مجاورت و یا عبور مستقیم از زیرسازه های سطحی امری اجتناب ناپذیر است بنابراین پیش بینی و کنتر مقادیر تغییر مکانهای حاصل از حفاری به ویژه نشست سطحی زمین همواره باید قبل از حفاری مورد توجه قرار گیرد و در حین حفاری کنترل گردد روش های متعددی جهت پیش بینی و محاسبه مقادیر تغییر مکان نقاط درونی زمین توسط محققین ارائه گرددیه است که شاید بتوان روشهای ارائه شده را به طور کلی به سه دسته روشهای تحلیلی تجربی و عددی تقسیم کرد در مقاله حاضر یکی از سازه های مستعد تغییر مکانهای بحرانی در مسیر عبوری تونل خط 2 متروی مشهد به عنوان مطالعه موردی انتخاب و به روش تحلیل عدید اجزا محدود مورد مدلسازی و تحلیل قرارگرفته است و مقادیر تغییر مکانهای ایجاد شده درزمین و نیز اثرات محتمل حفاری برسازه های سطحی مورد بررسی قرارگرفته است.

تونلهای شهری، مطالعه پارامتری، نشست سطحی، TBM، تحلیل عددی