مریم میرزایی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی شیمی دانشگاه شهید باهنر کرمان
امیر صرافی - استادیار گروه مهندسی شیمی دانشگاه شهید باهنر کرمان
مجید طهمورسی - استادیار مرکز بین المللی علوم، تکنولوژی های برتر و علوم محیطی کرمان
حسن هاشمی پور - دانشیار گروه مهندسی شیمی دانشگاه شهید باهنر کرمان

ترکیبات گوگرددار موجود در نفت مشکلانی را برای این صنعت ایجاد کرده اند که از جمله مهمترین آنها میتوان آلودگی محیط زیست و فرسوده شدن ماشین الات و تجهیزات پالایش به دلیل خورندگی ترکیبات گوگردی را نام برد. در این مقاله پالایش دی الکیل دی سولفیدها را که به عنوان پسماند واحد مراکس می باشد در راکتور تصفیه نفت خام شبیه سازی شده است . برای این منظور ابتدا راکتور بستر ثابت کاتالیستی که به عنوان قلب واحد گوگردزدایی می باشد مدل سازی شده و سپس دی الکیل دی سولفید به عنوان خوراک به جریان خوراک راکتور اضافه شده است. این کار باعث افزایش غلظت گوگرد خوراک ورودی شده و تاثیر این افزایش که به صورت یک تغییر پله ای می باشد بر روی عملکرد راکتور بررسی گردیده است. مدل سازی در شرایط ناپایدار، یک بعدی، غیرهمگن و غیر هم دما انجام شده و برای واکنش، سینیتیکی از نوع معادلات لانگمویر هینشلوود ، استفاده شده تا امکان بررسی تغییرات غلظت هیدروژن(H2) و سولفید هیدروژن(H2S) فراهم گردد. از معادله حالت پنگ رابینسون برای تعیین مشخصات ترمودینامیکی خوراک استفاده شده است. معادلات حاصل از موازنه جرم و انرژی که به صورت دسته معادلات کوپل بوده اند بااستفاده از نرم افزار MATLAB و روش عددی رانگ کوتای درجه چهار برای حالت پایا و همچنین روش ضمنی طرح اختلاف محدود برای حالت ناپایا حل گردیده اند. نتایج به دست آمده از مدل سازی با داده های صنعتی پالایشگاه شیراز تطابق داشته اند. این نتایج نشان می دهند که می توان پسماند واحد مراکس را به خوراک نفت خام اضافه کرده و در راکتور تصفیه نفت پالایش نمود. متوسط ضرایب کلی انتقال جرم و حرا رت درطول راکتور محاسبه شده و میزان بهینه متغیرهای ورودی برای رسیدن به درصد تبدیل مناسب تخمین زده شده اند. پروفایل های دما و غلظت در طول راکتور در شرایط پایا و ناپایا ترسیم شده اند.

گوگرد زدایی، راکتور بستر ثابت، دی بنزوتیوفن، مراکس، دی الکیل دی سولفید