داوود عادلیان - دانشجوی دکتری، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه یاسوج، یاسوج، ایران
هوشنگ فرجی - استادیار، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه یاسوج، یاسوج، ایران
امین صالحی - دانشیار، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه یاسوج، یاسوج، ایران
علی مرادی - دانشیار، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه یاسوج، یاسوج، ایران

به ­منظور بررسی واکنش عملکرد بلال و برخی صفات فیزیولوژیک ذرت رنگین به سطوح مختلف آبیاری و مواد ضد تعرق تحت خاک­پوشه پلاستیک، آزمایشی مزرعه ای در منطقه برازجان استان بوشهر طی دو سال ۱۳۹۶-۱۳۹۵ اجرا شد. آزمایش به صورت کرت­های دو بار خردشده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. عامل اصلی آزمایش، آبیاری در سه سطح شامل ۱) ۲۵ درصد تخلیه رطوبتی آب قابل استفاده خاک، ۲) ۴۰ درصد تخلیه رطوبتی آب قابل استفاده خاک و ۳) ۶۰ درصد تخلیه رطوبتی آب قابل استفاده خاک، عامل فرعی در دو سطح شامل خاک­پوشه پلاستیک و بدون خاک­پوشه و عامل فرعی فرعی در سه سطح شامل مواد ضد تعرق کائولین و آترازین و شاهد بدون مصرف ماده ضد تعرق بود. نتایج نشان داد که برهمکنش سه عامل آبیاری، خاک­پوشه پلاستیک و مواد ضد تعرق بر عملکرد بلال تر در سطح احتمال یک درصد معنی­دار بود. در سطح آبیاری ۲۵ درصد تخلیه مجاز رطوبتی خاک، بیش­ترین عملکرد بلال معادل ۸/۱۷۵۹ گرم بر متر مربع در تیمار خاک­پوشه پلاستیک و استفاده از ماده ضد تعرق آترازین و کم­ترین مقدار عملکرد معادل ۷/۱۱۶۵ گرم بر متر مربع در تیمار بدون خاک­پوشه و بدون استفاده از ماده ضد تعرق به دست آمد. با کاهش رطوبت خاک، استفاده از آترازین منجر به افزایش عملکرد بلال تر بیش­تری در مقایسه با کائولین شد. در شرایط تنش شدید رطوبتی، محتوای کلروفیل و میزان پروتئین محلول برگ کاهش یافت. در مجموع نتایج این تحقیق نشان داد که تحت شرایطی که میزان رطوبت خاک محدود است، استفاده از خاک­پوشه پلاستیک و ماده ضد تعرق آترازین، جهت تولید بیش­ترین عملکرد کمی و کیفی در ذرت رنکین پیشنهاد می­شوند.

ذرت رنگین, عملکرد بلال, محتوای کلروفیل برگ, میزان آب مصرفی, میزان کاروتنوئید