مریم ایرانی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه مهندسی آب، پردیس ابوریحان دانشگاه تهران
علیرضا مساح بوانی - دانشیار گروه مهندسی آب، پردیس ابوریحان، دانشگاه تهران
اصغر بهلولی - استادیار گروه آموزشی فیزیک فضا، موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران
حمید علیزاده کتک لاهیجانی - دانشیار پژوهشگاه ملی علوم اقیانوسی و جوی

بررسیها نشان داده است که تغییرات تراز آب دریا در مقیاس محلی نسبت به تغییرات آن در مقیاس جهانی (میانگین تراز عمومی دریاها) متفاوت است. از آنجا که کاربرد مقادیر میانگین جهانی افزایش تراز آب در اجرای تحقیقات موجب بروز خطا در برآورد میزان دقیق آبگرفتگی و آسیبپذیری خطوط ساحلی است، برآورد میزان دقیق افزایش تراز آب با بهرهگیری از مدلهای AOGCM برای برنامهریزی و مدیریت نواحی ساحلی ضروری است. در طی این پژوهش، با استفاده از مدل SIMCLIM به محاسبه تغییرات تراز آب تا سال ۲۱۰۰ میلادی در منطقه خلیج فارس و دریای عمان تحت سناریوهای انتشار گاز گلخانهای پرداخته شده است. نتایج نشان میدهد که تراز آب در این منطقه تا سال ۲۱۰۰، تحت سناریوهای RCP۲.۶، RCP۴.۵، RCP۶.۰، و RCP۸.۵ بهترتیب ۸۴.۱۸، ۸۶.۶۲، ۸۹.۰۶، و ۱۸۱.۳ سانتیمتر خواهد بود. در حالی که مقدار تغییرات تراز عمومی آب بهترتیب تحت سناریوهای RCP حدود ۶۱، ۷۱، ۷۳، و ۹۸ سانتیمتر در سال ۲۱۰۰ پیشبینی شده است. مقایسه این مقادیر، لزوم محاسبه مقادیر تغییرات تراز محلی آب در منطقه را برای برآوردهای دقیقتر از میزان آسیبپذیری سواحل به آبگرفتگی در دورههای آتی را نشان می دهد.

تغییرات تراز آب دریا, تغییر اقلیم, تغییرات محلی تراز آب دریا, مدلهای AOGCM, مدل SIMCLIM