امیر ثامنی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری
ناصر براتی - دکتری شهرسازی

ایران به عنوان کشوری با حدود 1.64 کیلومتر مربع وسعت، 74 میلیوننفر جمعیت وحدود 1100شهر از جمله کشورهایی است که از قدمت بیشتری در امر برنامه ریزی شهری و منطقه ای در میان کشورهای در حالتوسعه برخوردار است اما با این حال عدم تعادلهای چشمگیر منطقه ای ناهماهنگی های بین بخشی رشد غول آسای پایتخت ناکارآمدی شبکه زیرساختی کشور و .... ضرورت توجه جدی به سرزمین و اتفاقاتی که در آن عرصه می افتاد را الزامی نموده بود. یکی از مهمترین راهکارهای ایجاد توازن و آمایش سرزمینی توجه به نقش و جایگاه شهرهای کوچک در نظام شهرنشینی کشور و توسعه و توانمندسازی آن ها است توسعه و توانمندسازی شهرهای کوچک موجب ایجاد تعادل در توزیع فضایی جمعیت شهری در پهنه سرزمینی کاهشمهاجرت به کلانشهرها بهره گیری بهتر و کاراتر از ظرفیتهای سرزمینی و درن هایت نیل به توسعه پایدار و پیشرفت اقتصاد ملی خواهد شد. این توانمندسازی اگر برمبنای ظرفیت ها و توانش های بومی هویتی بوده و برخاسته از بطن ویژگیهای اقتصادی اجتماعی فرهنگی و زیست محیطی آن محل باشد می تواند موجب ارتقا وضعیت موجود شده و پایداری توسعه را در پی داشته باشد

شهرهای کوچک، سنقر، پایداری، ظرفیت های درونی