نوشین خزاعی - گروه برنامه ریزی و مدیریت محیط زیست، دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران
فرود آذری دهکردی - گروه برنامه ریزی و مدیریت محیط زیست، دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران

متریک های سیمای سرزمین ابزارهای کمی ساز وضعیت سیمای سرزمین هستند که گوناگونی فراوان آنها باعث کاربرد گسترده آنها در برنامه ریزی محیط زیستی سیمای سرزمین می شود. یکی ازکاربرد متریک ها ارزیابی سریع پیامد فعالیت های انسان در مقیاس سیمای سرزمین است. که به کمک آن در کوتاه ترین زمان ممکن شدت تخریب سرزمین را می توان مشخص کرد. دراین مقاله برای کمی سازی وضعیت سیمای سرزمین ابتدا متریک های توزیع فضایی لکه ها در سیمای سرزمین( مانند : SDI; Shannon Diversity Index ) و ترکیب بندی لکه ها ( مانند : TE; Total Edge ) در نظر گرفته شدند. سپس ، با استفاده از مدلی تخریب و درجه قرمزی در حوزه آبخیز سفید رود در استان گیلان مشخص شد که از ۸ واحد کاری (زیرحوزه) واحدهای ۱.۸ و ۳ دچار بیشترین تخریب در مقیاس سیمای سرزمین شده اند. برخوردار بوده اند از میان هشت متریک سیمای سرزمین استفاده شده در این تحقیق، متریک SDI(شاخص تنوع شانون) ، ED (میزان محیط به مساحت ) و NumP (مجموع تعداد لکه ) دارای بیشترین درجه همبستگی ( R۲به ترتیب ۸۵/۰ ، ۷۵/۰ و ۸/۰ ) با میزان درجه قرمزی تصویر ماهواره ای در محدوده مورد مطالعه بوده اند .

متریک ها, اکولوژی سیمای سرزمین, مدلی تخریب, آبخیز سید رود, گیلان