رضا ابوئی - استادیار دانشکده حفاظت و مرمت دانشگاه هنر اصفهان
حمیدرضا جیحانی - دانشجوی دکترای مرمت و احیای بناها و بافت های تاریخی، دانشگاه هنر اصفهان

باغ تاریخی جدای از غنای طبیعی، که ممکن است در بطن خود داشته باشد، به دلیل ارزش های فضایی کالبدی و تاریخی فرهنگی نیازمند صیانت و حفاظت است. در عین حال این گونه فضای طرح اندازی شده، به دلیل برخی تفاوت ها با گونه های دیگر یا دست کم برخی ویژگی های ماهوی خود، از جمله حضور گسترده عناصر زنده و رشدکننده و وابستگی فراتر از استقرار بر زمین و خاک که ریشه در ماهیت آن دارد، در کنار هر فعالیت مبتنی بر حفاظت، نیازمند انواع اقداماتی متفاوت و مربوط به خود است. چنان که در سطح جهانی، منشور فلورانس، تحت عنوان متمم منشور ونیز، در زمینه حفاظت از باغ تاریخی و با نگاه به ویژگی های ذاتی آن تدوین شده است. در این مقاله با نظر به حوزه های اشاره شده، نگارندگان در پی روشن کردن مقدمات مرمت یک باغ تاریخی ایرانی هستند. مقدماتی که پرداختن به آن ها شرط نزدیک شدن به حوزه مرمت این نوع باغ تاریخی محسوب می شود. هدف در مقاله حاضر دستیابی به نقاط دشوار و بغرنج و شناخت آن ها است و برای این منظور مطالعه و شناخت موضوعاتی چون ارتباط باغ با زمین، رشد و تغییر و تحول گیاهان، و نقش محوری آب مد نظر است.

باغ, مرمت, زمین, پوشش گیاهی, آب, منشور فلورانس