ملیحه کریمی قرطمانی - گروه مشاوره، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.
محمد رضا عابدی - عضو هیئت علمی گروه مشاوره، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.
پریسا نیلفروشان - عضو هیات علمی گروه مشاوره، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی آموزش مسیر شغلی مبتنی بر نظریه شخصیت شغلی و نظریه ساخت مسیر شغلی بر انطباق­ پذیری مسیر شغلی کودکان بر اساس الگوی طراحی زندگی انجام گرفت. روش: طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با مرحله پیگیری بود و جامعه آماری تمامی کودکان پسر دبستانی سنین ۱۰- ۱۳ سال، در سال تحصیلی ۹۶-۹۷ در شهر اصفهان بودند که ۷۲ نفر به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه ۲۴ نفری بر اساس نظریه شخصیت شغلی، نظریه ساخت مسیر شغلی و کنترل جایگزین شدند. گروه ­های آزمایش در هشت جلسه ۴۵ دقیقه ­ای شرکت کردند؛ اما گروه کنترل، مداخله ای دریافت نکردند. داده­ های پژوهش با استفاده از مقیاس انطباق­پذیری مسیر شغلی فرم کوتاه مگ­ گیوری، روسیر، ساویکاس (۲۰۱۵) در سه مرحله گردآوری شد. یافته ­ها: نتایج حاصل از تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد مشاوره مسیر شغلی مبتنی بر نظریه ساخت مسیر شغلی به طور موثری سبب افزایش انطباق­ پذیری مسیر شغلی و مولفه های دغدغه، کنترل و کنجکاوی در دانش آموزان پسر شده و اثر آن در طول زمان نیز ثابت ماند؛ در حالی که مشاوره مسیر شغلی مبتنی بر نظریه شخصیت تنها بر نمره کل انطباق ­پذیری مسیر شغلی تاثیر معناداری داشته است. نتیجه گیری: با توجه به نتایج می ­توان از مشاوره ساخت مسیر شغلی مبتنی بر نظریه ساخت مسیر شغلی و مشاوره مبتنی بر نظریه شخصیت شغلی برای افزایش انطباق ­پذیری مسیر شغلی کودکان استفاده نمود.

شخصیت شغلی, ساخت مسیر شغلی, طراحی زندگی, انطباق پذیری