شیوا قاسمی - عضو هیات علمی بخش تحقیقات زراعی و باغی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان قزوین، سازمان تحقیقات،آموزش و ترویج کشاورزی، قزوین، ایران.
مصطفی قاسمی - عضو هیات علمی بخش تحقیقات زراعی و باغی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان قزوین، سازمان تحقیقات،آموزش و ترویج کشاورزی، قزوین، ایران.
محمدعلی نجاتیان - عضو هیات علمی بخش تحقیقات زراعی و باغی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان قزوین، سازمان تحقیقات،آموزش و ترویج کشاورزی، قزوین، ایران.
مجید گلمحمدی - عضو هیات علمی بخش تحقیقات زراعی و باغی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان قزوین، سازمان تحقیقات،آموزش و ترویج کشاورزی، قزوین، ایران.

این مطالعه با هدف افزایش عمر پس از برداشت و عرضه میوه زغال اخته به بازار با استفاده از تیمارهای پس از برداشت کلریدکلسیم انجام شد. تحقیق حاضر در قالب آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی و در سه تکرار انجام شد. فاکتورها شامل ۳ تیمار غوطه وری کلریدکلسیم (صفر، ۶۰ و ۸۰ میلی مولار)، ۴ زمان انبارمانی (صفر، ۱۰، ۲۰ و ۳۰ روز) و دو ژنوتیپ زغال اخته بودند. نمونه های میوه در مرحله بلوغ (بیش از ۹۰ درصد قرمزی پوست) برداشت و تحت تیمارهای غوطه وری قرار گرفتند. در طی و پایان آزمایش، صفات مختلف فیزیکوشیمیایی میوه ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد در ژنوتیپ KKP۲ میانگین قند میوه کمتر و درصد ازدست دادن وزن بالاتر از ژنوتیپ Hir بود. نتایج نشان داد دو ژنوتیپ از نظراسید قابل تیترتفاوت معنیداری نشان ندادند. اسیدقابل تیتر، اسیدآسکوربیک و آنتوسیانین با گذشت زمان کاهش یافتند. در بین تیمارهای غوطه وری، بیشترین و کمترین مقدار اسید قابل تیتر و اسیدآسکوربیک به ترتیب متعلق تیمار کلریدکلسیم ۶۰ میلی مولار و شاهد (آب مقطر) بودند. تفاوت بین تیمار کلریدکلسیم ۶۰ و ۸۰ میلی مولار معنیدار نبود. کمترین از دست رفتن وزن میوه نیز در تیمار ۸۰ میلی مولار کلریدکلسیم بدست آمد

زغال اخته، کاهش وزن، عمر انباری، آنتوسیانین