سلمان دستان - پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی ایران، کرج
مجتبی احمدی - ۱- دانشگاه آزاد اسلامی، واحد گرگان، دانشجوی دکتری گروه زراعت، گرگان، ایران.
حسین عجم نوروزی - استادیار گروه زراعت، واحد گرگان، دانشگاه آزاد اسلامی، گرگان، ایران
ناصر لطیفی - ۳- دانشگاه آزاد اسلامی، واحد گرگان، استاد گروه زراعت، گرگان، ایران.

استفاده از کودهای شیمیایی در بوم نظام های زراعی نه تنها باعث تخریب ساختار فیزیکی، شیمیایی و زیستی خاک می شود، بلکه کیفیت محصول را نیز به شدت تحت تاثیر قرار داده و دارای اثرات سوء زیست محیطی نیز است. از این رو، این تحقیق با هدف بررسی اثر منابع مختلف کودهای آلی و شیمیایی بر عملکرد کمی و کیفی توتون گرمخانه ای در دو شرایط دیم و آبی انجام شد. آزمایش در قالب پایه بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در مرکز تحقیقات تیرتاش در سال ۱۳۹۴ اجرا شد. تیمارهای کودی در هشت سطح شامل شاهد (عدم مصرف کود)؛ کاربرد ۱۰۰ درصد کود شیمیایی توصیه شده؛ کاربرد ۱۰ تن کود گاوی در هکتار؛ کاربرد ۳۰ تن کود گاوی در هکتار؛ کاربرد ۴۵۰ کیلوگرم کود مرغی غنی شده در هکتار؛ کاربرد ۶۵۰ کیلوگرم کود مرغی غنی شده در هکتار؛ کاربرد ۸۵۰ کیلوگرم کود مرغی غنی شده در هکتار و کاربرد ۶۵۰ کیلوگرم مرغی غنی شده در هکتار + ۱۵۰ کیلوگرم سولفات پتاسیم در هکتار بود. نتایج نشان داد که عملکرد و شاخص های اقتصادی در کشت آبی و دیم تحت اثر تیمار کودی قرار گرفتند. در کشت دیم حداکثر عملکرد و درآمد خالص برای تیمار کود مرغی ۶۵۰ کیلوگرم به علاوه ۱۵۰ کیلوگرم سولفات پتاسیم در هکتار بود. لذا، از نظر اقتصادی در شرایط کشت آبی بهترین تیمار کود گاوی ۱۰ تن در هکتار بود. بهترین تیمار کودی در کشت دیم و آبی ترکیب کودی کاربرد ۶۵۰ کیلوگرم مرغی غنی شده در هکتار + ۱۵۰ کیلوگرم سولفات پتاسیم در هکتار بود که منجر به بالاترین میزان عملکرد کمی و کیفی شد.

پرولین, توتون, غشاء سیتوپلاسمی, کشاورزی پایدار, نیکوتین