شاهو کریمی - گروه زمین شناسی، دانشگاه تربیت معلم تهران، تهران
صدرالدین امینی - گروه زمین شناسی، دانشگاه تربیت معلم تهران، تهران
محمد محجل - گروه زمین شناسی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران

سنگ های گرانیتی شیخ چوپان و سیاهدر علیا شامل دو طیف حدواسط (دیوریت) و اسیدی (گرانودیوریت و گرانیت)، در غرب سقز و در شمال غربی پهنه سنندج-سیرجان رخنمون دارند، که در سنگ های دگرگونی پرکامبرین نفوذ کرده اند. آنکلاوهای میکروگرانولار مافیک، زینولیت های پوسته ای و بافت های پیچیده پلاژیوکلاز در آنها دیده می شود. این توده های نفوذی متعلق به نوع Iبوده و از نوع کالک آلکالن مرتبط با فرورانش هستند. دیاگرام های هارکر برای عناصر اصلی و کمیاب حاکی از این است که تفریق بلوری در کانی های اصلی از جمله آلکالی فلدسپار و پلاژیوکلاز، غالب نبوده است. بررسی های پتروگرافی، نمودارهای هارکر و نمودارهای ژئوشیمیایی مختلف نشان می دهند که ذوب بخشی عامل اصلی تفکیک این سنگ ها بوده اما تفریق بلوری (بیشتر کانی های فرعی)، آلایش پوسته ای و اختلاط ماگمایی نیز روی آنها تاثیر گذاشته است.

فرایندهای تشکیل گرانیت ها، ذوب بخشی، توده گرانیتوئیدی، شیخ چوپان، سقز