زهرا دیانت مهارلویی - Shiraz University
مژگان سپهری - Shiraz University
جعفر یثربی - Shiraz University
رضا قاسمی - Shiraz University

آلودگی خاک به فلزات سنگین یکی از مسایل مهم زیست محیطی می­باشد که همگام با پیشرفت­های سریع صورت گرفته در صنعت و کشاورزی رو به افزایش است. از اینرو، مطالعات زیادی در جهت کنترل و پاکسازی فلزات سنگین موجود در خاک­ها صورت گرفته است. افزودن بیوچار به خاک­های آلوده یک روش موثر جهت غیر متحرک سازی و کاهش فراهمی زیستی فلزات سنگین است. هدف این پژوهش ارزیابی اثر بیوچار و قارچ P. indica بر غلظت برخی عناصر در اندام هوایی و ریشه ذرت رشد یافته در خاک آلوده به غلظت­های مختلف روی بود. بنابراین، آزمایشی گلخانه­ای به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی، با سه تکرار و شامل تیمارهای روی (۰، ۵۰، ۱۰۰، ۲۰۰ و ۳۰۰ میلی­گرم بر کیلوگرم)، بیوچار پوست برنج (۰، ۲ و ۴ درصد وزنی) و قارچ (تلقیح و عدم تلقیح) انجام شد. نتایج نشان داد بیوچار و نیز تلقیح قارچ منجر به افزایش غلظت آهن، مس، منگنز و فسفر در اندام هوایی و ریشه در گیاه ذرت شد. غلظت آهن اندام هوایی در گیاهان تلقیح نشده، در سطوح ۲ و ۴ درصد وزنی بیوچار نسبت به عدم کاربرد بیوچار، به ترتیب ۰۹/۱ و ۶۶/۲ برابر افزایش یافت. اما در چنین شرایطی، افزایش غلظت آهن در ریشه به ترتیب ۶۱/۴۴ و ۱۷/۷۰ درصد گزارش شد. تلقیح قارچ موجب شد که در سطوح ۲ و ۴ درصد وزنی بیوچار، غلظت آهن در اندام هوایی به میزان ۰۷/۱ و ۷۴/۲ درصد و در ریشه به میزان ۲۲/۴۴ و ۰۱/۷۰ درصد نسبت به عدم کاربرد بیوچار افزایش یابد.  

Soil contamination &, Micronutrients, Biochar, Endophytic fungi, آلودگی خاک و عناصر غذایی کم مصرف, ذغال زیستی, قارچهای اندوفیت