مریم غفوریان حسامی - گروه مدیریت کسب و کار گرایش استراتژی، دانشگاه ازاد اسلامی واحد حاج قاسم سلیمانی،کرمان، ایران
شیوا مداحیان - استاد یار گروه مدیریت کسب و کار، دانشگاه ازاد اسلامی واحد حاج قاسم سلیمانی،کرمان،ایران

اخلاق را مجموعه ای از صفات روحی و باطنی انسان تعریف کرده اند که به صورت اعمال و رفتاری که ازخلقیات درونی انسان ناشی می شود، بروز ظاهری پیدا می کند و بدین سبب گفته می شود که اخلاق را از راهآثارش می توان تعریف کرد. پیچیده تر شدن روزافزون سازمان ها و افزایش میزان کارهای غیراخلاقی، غیرقانونی وغیرمسئولانه در محیط های کاری، توجه مدیران و صاحبنظران را به بحث اخلاق کار، مدیریت اخلاق و رفتارهامعطوف ساخته است. مدیریت اخلاق عبارتست از شناسایی و اولویت بندی ارزشها برای هدایت رفتارها درسازمان. سازمان ها با ایجاد یک برنامه مدیریت اخلاق می توانند اخلاقیات را در محیط کار مدیریت کنند. برنامههای اخلاق به سازمان ها کمک می کنند تا بتوانند در شرایط آشفته عملکرد اخلاقی خود را حفظ کنند.امروزه مدیریت اخلاق یکی از زمینه های علمی مدیریت به شمار می رود که دارای رویکردی برنامه ای و چندینابزار عملی است. مطالعات انجام شده نشان میدهند سه دسته از فاکتورها بر رفتار اخلاقی در سازمان، تاثیردارند. دسته اول، فاکتورهای سطح کلان (محیط) هستند که شامل فرهنگ، اقتصاد، محیط سیاسی، تکنولوژی،مذهب و قانون می شوند. دسته دوم، فاکتورهای سطح میانی (سازمان) هستند که شامل نظام رقابت، نظام پاداش،اصول رفتاری، خصوصیات شغلی، منابع، اهداف سازمان، رفتار مدیران، نحوه توزیع اختیارات و، نحوه ارزیابیعملکرد می باشند. دسته سوم نیز فاکتورهای سطح خرد (فردی) می باشند که شامل نحوه نگرش فرد به خوب یا بدبودن یکرفتار خاص، قدرت نفس، مرکز کنترل، وابستگی میدانی، دموگرافی، تربیت خانوادگی (تاثیر والدین)،ارزش ها و باورهای فرد، می گردند.

مدیریت اخلاق، کسب وکار، اخلاق در کسب و کار