عبدالمالک افشانی - گروه مشاوره دانشکده روانشناسی دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
سرین اسماعیلیان - دکتری روانشناسی بالینی، دانشگاه شهید بهشتی، ایران
محسن دهقانی - گروه روانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
محمدعلی مظاهری - گروه روانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

اختلال شخصیت مرزی، یک اختلال روانی پیچیده و جدی است که حاوی یک الگوی فراگیر بی ثبات در روابط بین فردی، خودانگاره، عواطف و تکانش گری است و تروماهایی در تاریخچه ی دوران کودکی مبتلایان به این اختلال دیده میشود. پژوهش حاضر با هدف پیش بینی ویژگیهای اختلال شخصیت مرزی بر اساس تمایزیافتگی خود انجام شد. این پژوهش غیرآزمایشی و از نوع همبستگی است. جامعه پژوهش حاضر کلیه دانشجویان مقاطع مختلف در دانشگاه های شهر تهران بود که ۳۷۲ نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری اطلاعات، مقیاس فرم کوتاه تمایزیافتگی خود دریک (۲۰۱۱) و پرسشنامه ارزیابی ویژگیهای اختلال شخصیت مرزی بود. داده های پژوهش با استفاده از روش رگرسیون مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که سه بعد از ابعاد تمایزیافتگی خود (واکنش پذیری هیجانی، جایگاه من و همآمیختگی با دیگران) میتوانند ویژگیهای اختلال شخصیت مرزی را پیش بینی کنند و بعد برش هیجانی نمی توانند ویژگیهای اختلال شخصیت مرزی را پیش بینی کند. بنابراین در یک نتیجه گیری کلی میتوان گفت وقتی که تمایزیافتگی خود پایین باشد ویژگیهای شخصیت مرزی (بیثباتی عاطفی، مشکلات هویتی، روابط بین فردی و آسیب زدن به خود) شدت میگیرند و وقتی تمایزیافتگی خود بالا باشد ویژگیهای شخصیت مرزی کاهش مییابند.

تمایزیافتگی خود،ویژگی های اختلال شخصیت مرزی