منیر برادران - ۱- Stem cell and Regenerative Medicine Department, Institute of Medical biotechnology, National Institute of Genetic Engineering and Biotechnology, Tehran, Iran
سیده سارا شفیعی - ۲- Biomaterial Group, Biomedical Engineering Faculty, Amirkabir University of Technology, Tehran, Iran
فتح الله مضطرزاده - ۲- Biomaterial Group, Biomedical Engineering Faculty, Amirkabir University of Technology, Tehran, Iran
سیده زهرا مرتضوی - ۳- Physics Group, Faculty of Science, Imam Khomeini International University, Qazvin, Iran

در سال های اخیر استفاده از نانومواد در داربست های مهندسی بافت استخوان به دلیل تقلید از ساختار بافت طبیعی استخوان که دارای یک ساختار نانوکامپوزیتی درهم آمیخته با یک ماتریس سه بعدی است، مورد توجه قرار گرفته است. در این میان، پلی­کاپرولاکتان به عنوان یک زیست پلیمر، درساخت داربست های مهندسی بافت استخوان مورد استفاده قرار گرفته است. هدف از این پژوهش، ساخت داربست نانوکامپوزیتی پلی­کاپرولاکتان/ هیدروکسید دوگانه لایه­ای با خواص مکانیکی، زیست فعالی و زیستی مناسب برای کاربرد در مهندسی بافت استخوان اسفنجی است. برای ساخت داربست­ها از ترکیب دو روش فروشویی ذره­ای و خشکایش انجمادی و هم چنین برای مطالعات سلولی از سلولMG۶۳ (استئوسارکومای استخوان) استفاده شد. تحلیل طیف سنج طول موج انتشاری از نمونه ها، توزیع یکنواخت فاز سرامیکی در بستر پلی کاپرولاکتان را تایید کرد. نتایج بررسی مکانیکی داربست­ها حاکی از افزایش مدول یانگ بعد از اضافه شدن فاز سرامیکی بود. بررسی های میکروسکوپی نشان داد که داربست­ها از تجمع ریزکره­ها پس از اضافه شدن فاز سرامیکی حاصل شدند و اندازه تخلخل ها بین ۱۰۰ تا ۶۰۰ میکرومتر گزارش شد. هم چنین با افزودن فاز سرامیکی آب دوستی پلی کاپرولاکتان افزایش یافت، اما تشکیل هیدروکسی آپاتیت در محیط شبیه سازی شده بدن، به علت وجود یون منیزیم به تاخیر افتاد. ارزیابی های سلولی، اتصال سلول­ها و تکثیرشان روی داربست­ها را تایید کردند. نتایج نشان می­دهد که داربست های ساخته شده قابلیت کاربرد در مهندسی بافت استخوان اسفنجی را دارند.

Layered double hydroxide, Composite, Freeze-drying, Tissue engineering, Scaffold, هیدروکسیددوگانه لایه ای, کامپوزیت, خشکایش انجمادی, مهندسی بافت, داربست