سحر زارعی - دانشجوی دکتری روانشناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
محمود محبی - دانشجوی دکتری روانشناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
زهرا سلمان - دانشیار رفتار حرکتی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران

هدف این پژوهش مقایسه خود شفقت ورزی ورزشکار مستعد و غیرمستعد اعتیاد به تمرین بود. این پژوهش توصیفی- پس رویدادی و جامعه آماری آن تمامی ورزشکاران کاروان دانشگاه تهران بود. در ابتدا وضعیت ورزشکاران بر اساس مقیاس اعتیاد به تمرین (Griffiths et al.  ۲۰۰۴) بررسی شد و بر اساس دستورالعمل این مقیاس ۲۵ ورزشکار مستعد (کسب نمره ۲۴ به بالا) و۲۰ ورزشکار غیرمستعد اعتیاد به تمرین (کسب  نمره ۱۲ به پایین)  انتخاب شدند؛   افزون ­بر این به دلیل همایندی بالای اختلالات خوردن با اعتیاد به تمرین از آزمودنی­ها خواسته شد تا مقیاس تشخیصی اختلال خوردن (Stice et al. ۲۰۰۰) را تکمیل کنند و ۵ نفر به دلیل داشتن نشانه اختلال خوردن کنارگذاشته شدند و در نهایت ۲۰ ورزشکار مستعد اعتیاد به تمرین از طریق تکمیل مقیاس خود شفقت ورزی (Rice et al. ۲۰۱۱) با گروه غیرمستعد مقایسه شدند. نتایج تحلیل واریانس یک راهه نشان داد، در مقایسه با گروه غیرمستعد، ورزشکاران مستعد اعتیاد تمرین به میزان کمتری از ویژگی خود شفقت ورزی برخوردارند. نتایج این مطالعه ضرورت توجه به ویژگی خود شفقت ورزی را در بروز پدیده اعتیاد به تمرین نشان داد و تلویحات کاربردی فراوانی در زمینه مداخلات پیشگیرانه و درمان آن دارد.           

خود شفقت ورزی, ارزیابی شناختی, برجستگی تمرین, اختلال خوردن, ذهنآگاهی