احسان بهرامی - دانشجوی دکتری تخصصی حقوق خصوصی ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بین الملل قشم

داوری به عنوان یکی از شیوه های حل و فصل اختلافات در دعاوی داخلی و بین المللی، جایگاهی در خور توجه دارد. دولت و نهادهای وابسته خصوصا در قراردادهای بین المللی، از این روش استفاده نموده و شرطی را برای رفع دعاوی احتمالی پیش بینی می کنند. صنعت نفت تا کنون قرارداد بین المللی متنوعی را تجربه کرده است که این تکنیک ها ارتباط نزدیکی با تحولات سیاسی داخلی و بین المللی و توانمندی های تکنولوژیک و اقتصادی کشورهای دارنده منابع نفت و گاز دارد. شروط داوری هم مانند سایر شروط از این تحولات دور نمانده و راه تکامل در پیش گرفته است. رشد رو به افزایش نهادهای داوری مقررات متحدالشکل و مشکلات و موانع و نواقص شروط داوری در دو سه دهه اخیر موجب تسریع دگرگونی شروط داوری در عرصه بین المللی گردیده که این امر موجب گذار از رویه های متشتت داوری های موردی به سوی مقررات متحدالشکل و داوری های نهادی یا سازمانی گردیده است. شروط داوری قراردادهای بین المللی نفت و گاز یکی از مهم ترین شروط مذکور در این نوع از قراردادها می باشد که با بکار گیری فرمولی مناسب در آن می تواند قدرت مانور قابل توجهی را در تامین منافع و شرکت یا کشور درگیر در اختلاف، ایجاد کند. تحقیق حاضر باهدف نقش شرط داوری در حل و فصل اختلافات در قراردادهای نفت و گاز به روش توصیفی تحلیل و کتابخانه ای به انجام رسید.

شرط داوری، اختلاف، حل و فصل، قرارداد نفت و گاز.