امیر کشاورزی - استادیار، گروه آموزشی روان شناسی و مشاوره، دانشکده علوم تربیت ی، موسسه آموزش عالی آپادانا، ش یراز، ایران.
مریم مکلا - دانشجوی کارشناسی ارشد روان شناسی بالینی، موسسه آموزش عالی آپادانا، شیراز، ایران.
سیده مرضیه ناطق فصیحی - دانشجوی کارشناسی ارشد روان شناسی بالینی، موسسه آموزش عالی آپادانا، شیراز، ایران .

با توجه به اهمیت سازگاری اجتماعی در شرایط بحرانی ابتلا به کرونا و ارتباط آن با ویژگی شخصیتی روان رنجوری، پژوهش حاضر با هدف مقایسه میزان سازگاری اجتماعی در افراد با روان رنجوری بالا و روان رنجوری پایین در مبتلایان به ویروس کرونا در شهر شیراز انجام گردید. پژوهش حاضر توصیفی بوده. جامعه آماری این پژوهش شامل افراد مبتلا به ویروس کرونا در شهر شیراز بوده که از بین آن ها ۴۶ نفر ۲۳(نفر روان رنجور بالا و ۲۳نفر روان رنجور پایین( با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده بودند. جهت جمع آوری داده ها از سوالات دموگرافیک، پرسشنامه شخصیتی آیزنک بزرگساالن فرم ۵۷ سوالی )۱۹۶۵-۱۹۷۶( و پرسشنامه سازگاری بل فرم ۱۶۰ سوالی )۱۹۶۱( استفاده شده بود. داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل تحلیل شده بودند. یافته های آزمون تی مستقل نشان داد که بین میزان سازگاری اجتماعی افراد با روان رنجوری بالا مبتلا به کرونا و میزان سازگاری اجتماعی افراد با روان رنجوری پایین مبتلا به کرونا در شهر شیراز تفاوت معناداری وجود داشته است. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که میزان سازگاری اجتماعی افراد با روان رنجوری پایین مبتلا به کرونا در مقایسه با میزان سازگاری اجتماعی افراد با روان رنجوری بالا مبتلا به کرونا در شهر شیراز بیشتر بوده است.

سازگاری اجتماعی، شخصیت، روان رنجوری.