علی نوذری - کارشناس ارشد و دبیر زبان و ادبیات فارسی

طنز به عنوان مردمی ترین و اجتماعی ترین گونه ی ادبی، در سه دهه ی نخست انقلاب اسلامی از نظر محتوا، گسترش یافته است. این نوع ادبی متناسب با رخدادهای سیاسی، دستخوش دگرگونی محتوایی شده است . طنزهای مورد بررسی و تحلیل شده در این دوره، از میان مجموعه کتاب ها و مجلات طنز انتخاب گردیده است. این مقاله، تلاشی است در زمینه تحلیل و بررسی محتوای طنزهای اخلاقی دوره ی انقلاب اسلامی طی سه دهه ی آغازین انقلاب (۱۳۵۷-۱۳۸۷). نگارنده در این پژوهش، رویکردی تحلیلی به طنزهای مورد بحث داشته و به این نتیجه رسیده که در اغلب طنزهای اخلاقی، انتقادات سیاسی حضوری محوری داشته است؛ طوری که می توان گفت طنزهای اخلاقی این دوره، با سیاست عجین شده است.

طنز، طنزهای اخلاقی، انقلاب اسلامی