سهراب سعیدی - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی

قصه به عنوان بخش مهمی از فرهنگ هر قوم، در گذشته بیشتر از ابزارهای تعلیم و تربیت به شمار می رفت، کودکان با گوش دادن به قصه ها و خواندن و بازگویی آن عواطف و احساسات خود را لطیف می نمودند، قصه خوانی سبب گسترش گنجینه لغات و رشد قوه تکلم کودک می شده و به اندیشه کودک نظم منطقی می داده است، علاوه بر این قصه ها، حال وهوای گذشته، شیوه زندگی مردم قدیم، طرز تفکر وگرایش فکری آنان را نمایان می سازد ، قصه های کهن وعامیانه داستان های زیبا و دل انگیز و مشحون از اندرزهای سودمند ونکته های باریک از اندیشه های ژرف وخیال لطیف وذوق سرشار مردم است، قصه ها عمری به قدمت خود انسان ها دارند، کودکان با قصه ها وافسانه ها پند می آموزند و راه ورسم زندگی وطرز رفتار با مردم را فرا می گیرند، این مقاله با روش تحلیل محتوا و با ابزار کتابخانه، نقش محمدک را در سه دفتر از قصه ها و افسانه های مکتوب میناب بررسی می کند، تحلیل این قصه ها نشان می دهد که محمدک در ۱۵ قصه نقش داشته، چون محمد مهربان است و مردم او را دوست دارند او را محمدک صدا می زنند که همواره در قصه ها فردی با فقیر نقش مثبت و حیوان دوست است و در نهایت به ثروت، دختر پادشاه و پادشاهی می رسد.

قصه های عامیانه میناب، شخصیت محمدک، ثروت و دختر پادشاه